۳۶۰.امام باقر عليه السلام:روز جمعه و روز عيد فطر و عيد قربان ، چون خواستى خارج شوى ، دعا كن و بگو:
«خداوندا! هر كس امروز مهيّا و آماده شود و ساز و برگ ورود به بارگاه مخلوقى فراهم سازد تا از بخشش و جايزه و احسان او برخوردار شود ، ـ سرور من ـ بار يافتن و آماده شدن و فراهم ساختن ساز و برگ از سوى من ، به درگاه توست ، به اميد بخشش و جوايز و احسان هاى تو.
خداوندا! درود فرست بر محمّد ، بنده و فرستاده ات و برگزيده تو از ميان آفريدگانت و بر امير مؤمنان ، جانشين پيامبرت؛ و ـ پروردگارا ـ بر پيشوايان مؤمنان درود فرست، بر حسن و حسين و على و محمّد...» و آنان را تا آخرشان نام مى برى تا به امام زمانت برسى. و بگو:
«خداوندا! براى او فتحى آسان فراهم آور و او را با نصرتى نيرومند ، يارى كن. خداوندا! با او دين خود و سنّت پيامبرت را آشكار كن تا چيزى از حق را از بيم احدى از مردم ، پنهان ندارد!
خداوندا! از درگاه تو ، دولت كريمه اى را اميد مى بَريم كه با آن ، اسلام و مسلمانان را عزّت مى بخشى و با آن ، نفاق و منافقان را خوار مى سازى و در آن ، ما را از دعوتگران به طاعت خود و راهنمايان به راه خود قرار مى دهى و با آن به ما كرامت دنيا و آخرت را روزى مى كنى.
خداوندا! آنچه را از حق نشناختيم ، به ما بشناسان و آنچه را به آن نرسيديم ، به ما برسان!».
و خدا را مى خوانى براى او و بر ضدّ دشمن او و حاجت خود را مى طلبى و پايان كلامت چنين باشد:
«خداوندا! دعايمان را اجابت كن. خداوندا! ما را از آنانى قرار بده كه ياد كردند ، پس ياد شدند».

۳۶۱.امام رضا عليه السلام ـ آن گاه كه در هنگام بيرون رفتن براى نماز عيد ، لحظه اى بر
آستانه در ايستاد ـ :اللّه أكبر ، اللّه أكبر ، اللّه أكبر ، اللّه أكبر بر آن كه هدايتمان كرد. اللّه أكبر بر آن كه ما را از چارپايان ، روزى داد. خدا را سپاس بر آن كه ما را آزمود. صداهايمان را به اين ذكر بلند مى كنيم.