۱۷.اَلأمانَةُ تَجُرُّ الرِّزقَ وَ الخِيانَةُ تَجُرُّ الفَقرَ ؛ ^۱

۰.امانتدارى روزى مى آورد ، و خيانت ، فقر .

۱۸.اَلإيمانُ نِصفانِ : نِصفٌ شُكرٌ و نِصفٌ صَبرٌ ؛ ^۲

۰.ايمان ، دو نيمه است : نيمى از آن شكرگزارى و نيمِ ديگر شكيبايى است .

۱۹.اُمَّتِي الغُرُّ المُحَجَّلونَ يَومَ القِيامَةِ مِن آثارِ الوُضوءِ ؛ ^۳

۰.امّت من در روز قيامت ، از آثار وضو ، پيشانى هايى نورانى دارند .

۲۰.إنَّ الرَّجُلَ لَيُحرَمُ الرِّزقَ بِالذَّنبِ يُصيبُهُ ؛ ^۴

۰.آدمى ، با گناهى كه مى كند ، از روزى محروم مى شود .

۲۱.إنَّ العَبدَ لَيُدرِكُ بِحُسنِ الخُلقِ دَرَجَةَ الصّائِمِ القائِمِ ؛ ^۵

۰.بنده با نيك خويى به مقام روزه دارِ شب زنده دار مى رسد .

۲۲.إنَّ الفِتنَةَ تَجِى ءُ فَتَنسِفُ العِبادَ نَسفا يَنجُو العالِمُ مِنها بِعِلمِهِ ؛ ^۶

۰.فتنه مى آيد و بندگان را تارومار مى كند ، مگر عالم كه به علم خويش از آن مى رهد .

۲۳.إنَّ اللّهَ إذا أنعَمَ عَلى عَبدٍ نِعمَةً أَحَبَّ أن يَرى عَلَيهِ أَثَرَها ؛ ^۷

۰.