۹۷۷۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :مَن أنعَمَ اللّهُ علَيهِ بنِعمَةٍ فَعَرَفَها بقَلبِهِ ، فقد أدّى شُكرَها . ^۱

۹۷۷۳.عنه عليه السلام :ما مِن عَبدٍ أنعَمَ اللّهُ علَيهِ نِعمَةً فَعَرَفَ أنّها مِن عِندِ اللّهِ ، إلاّ غَفَرَ اللّهُ لَهُ قبلَ أن يَحمَدَهُ . ^۲

2 ـ الثَّناءُ بِاللِّسانِ

۹۷۷۴.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :كانَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله إذا وَرَدَ علَيهِ أمرٌ يَسُرُّهُ قالَ : الحَمدُ للّهِِ على هذِهِ النِّعمَةِ ، و إذا وَرَدَ علَيهِ أمرٌ يَغتَمُّ بهِ قالَ : الحَمدُ للّهِِ على كُلِّ حالٍ . ^۳

۹۷۷۵.عنه عليه السلام :ما أنعَمَ اللّهُ على عَبدٍ بنِعمَةٍ صَغُرَت أو كَبُرَت فقالَ : الحمدُ للّهِِ ، إلاّ أدّى شُكرَها . ^۴

3 ـ إجتِنابُ المَحارِمِ

۹۷۷۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :شُكرُ كُلِّ نِعمَةٍ الوَرَعُ عن مَحارِمِ اللّهِ . ^۵

۹۷۷۷.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :شُكرُ النِّعمَةِ اجتِنابُ المَحارِمِ ، و تَمامُ الشُّكرِ قولُ الرجُلِ : الحَمدُ للّهِِ رَبِّ العالَمِينَ . ^۶

۹۷۷۲.امام صادق عليه السلام :كسى كه خداوند نعمتى به وى ارزانى دارد و در دل آن را [به عنوان نعمت خدادادى ]بشناسد ، هر آينه شكر آن نعمت را گزارده است .

۹۷۷۳.امام صادق عليه السلام :هيچ بنده اى نيست كه خداوند به او نعمتى دهد، و او آن را از جانب خدا بداند، مگر آن كه خداوند پيش از سپاس گويى او ، وى را بيامرزد .

2 ـ ستايش زبانى

۹۷۷۴.امام صادق عليه السلام :رسول خدا هرگاه امر خوشحال كننده اى برايش پيش مى آمد ، مى فرمود : خدا را بر اين نعمت سپاس، و هرگاه پيشامدى مى كرد كه از آن غمگين مى شد ، مى فرمود : در هر حال خدا را سپاس .

۹۷۷۵.امام صادق عليه السلام :هر نعمتى ، خرد يا كلان ، كه خداوند به بنده اى عطا كند ، و او بگويد : الحمد للّه ، بي گمان شكر آن نعمت را گزارده است .

3 ـ دورى از گناهان

۹۷۷۶.امام على عليه السلام :شكر هر نعمتى، پرهيز كردن از حرامهاى خداوند است .

۹۷۷۷.امام صادق عليه السلام :شكر نعمت يعنى دورى كردن از حرامها، و شكر كامل اين است كه انسان بگويد : سپاس خدايى را كه پروردگار جهان هاست .