توقیت

مراد از توقيت، وقت گذارى مشخّص ، يعنى تعيين كردن روز، ماه و سال ظهور امام مهدی(ع) است. از اين رو ، بيان كردن وقت نامعيّن، توقيت نيست ، همچنان كه تطبيق نشانه هاى ظهور بر برخى از وقايع در صورتى كه به تعيين دقيق وقت ظهور منجر نشود و يا بيان اميدها ، آرزوها و خواسته ها نيز توقيت شمرده نمى شود. در دوره صفويه ، بسيارى از عالمان آرزو مى كردند كه اين دولت به ظهور امام مهدى عليه السلام متّصل شود. در دوره انقلاب اسلامى ايران نيز اين آرزو و خواسته وجود داشته و دارد كه اين نظام ، به حكومت جهانى مهدى عليه السلام منجر شود؛ ولى بيان اين آرزوها و خواسته ها، توقيت شمرده نمى شود.

گفتنى است كه نفى زمان مشخّص نيز ممكن است حمل بر توقيت شود ، مثل اين كه گفته شود: تا چند سال ديگر ، مطمئناً ظهور اتفاق نمى افتد.