۵۹.امام رضا عليه السلام : مؤمن ، كسى است كه چون كار نيك انجام دهد، شادمان شود و هر گاه بدى كند، آمرزش بطلبد و مسلمان ، كسى است كه مسلمانان از دست و زبان او به سلامت باشند. از ما نيست كسى كه همسايه‏اش، از بدى‏هاى او در امان نباشد.

۶۰.عيون أخبار الرضا عليه السلام- به نقل از عُبَيد بن هلال - : از امام رضا عليه السلام شنيدم كه مى‏فرمايد: «من دوست دارم كه مؤمن، محدَّث باشد».
گفتم: محدَّث، يعنى چه؟
فرمود: «يعنى مُفهَّم (تفهيم شده / فهميده)».

۶۱.المحاسن‏- به نقل از سليمان بن جعفر جعفرى از امام رضا عليه السلام - : اى سليمان! خداوند - تبارك و تعالى - مؤمن را از نور خودش آفريد و آنان را در رحمتش غوطه‏ور ساخت و از آنان بر ولايت ما پيمان گرفت . بنا بر اين، مؤمنان برادرانى از يك پدر و مادرند. پدرشان ، نور است و مادرشان ، رحمت . پس، از روشن‏بينى مؤمن بترسيد؛ زيرا او با نور خدا كه از آن آفريده شده است، مى‏بيند.

۶۲.امام رضا عليه السلام- به نقل از پدرانش عليهم السلام از پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله - : مؤمن با نور خدا مى‏بيند.

۶۳.امام رضا عليه السلام- به نقل از پدرانش عليهم السلام از پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله - : مؤمن را در آسمان چنان مى‏شناسند كه مرد، زن و فرزندش را مى‏شناسد. او در نزد خداوند، از فرشته مقرّب هم گرامى‏تر است.

۶۴.امام رضا عليه السلام- به نقل از پدرانش عليهم السلام از پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله - : اى على! از ارجمندى مؤمن نزد خدا اين است كه براى اجلش وقتى را معيّن نفرموده است، تا زمانى كه قصد شرّ و ستم [به كسى ]كند. پس هر گاه قصد شرّ و ستمى كند، جانش را بستانَد.