تواب در لغت، قرآن و حدیث

واژه شناسى «توّاب»

صفت «توّاب (توبه پذير) » ، صيغه مبالغه از مادّه «تَوَبَ» است كه دلالت بر بازگشت دارد . گفته مى شود : «تاب من ذنبه ؛ از گناهش بازگشت» . توبه ، رجوع از گناه است . پس توّاب ، در صفات خداوند ، به معناى بسيار بازگردنده (توبه پذير) است .

توّاب ، در قرآن و حديث

برگرفته هاى مادّه «توب» ، ۳۷ بار در قرآن كريم به خداوند نسبت داده شده است . مضمون«توبه پذير مهربان»نُه بار و«همانا او توبه پذير است»و«توبه پذير فرزانه»، هر كدام يك بار و«پذيرنده توبه»نيز سه بار به كار رفته است . احاديث نيز توبه (بازگشت) را براى انسان و خدا به كار برده اند و يك حديث ، توبه خدا را به معناى پذيرفتن توبه انسان دانسته است : «توّاب ، همان پذيرنده توبه هاست» .