۲۷۰.امام باقر عليه السلام :روزى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نشسته بود و اصحابش پيرامون او نشسته بودند كه على عليه السلام با جامه اى كهنه ـ كه قسمتى از آن، پاره بود ـ آمد و نزديك ايشان نشست . پيامبر صلى الله عليه و آله ، لحظاتى به او نگريست و سپس ، اين آيه را خواند : «و بر خويشتن ، مقدّم مى دارند ، هر چند، خودشان نيازمند باشند . و آنها كه از آزمندىِ نفس خويش ، مصون بمانند ، آنان ، همان رستگاران اند» .
سپس ، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به على عليه السلام فرمود : «بدان كه تو سرآمد كسانى هستى كه اين آيه در حقّ آنان نازل شد و آقا و پيشوايشان هستى» .
آن گاه ، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به على عليه السلام فرمود : «اى على! آن جامه اى كه به تو پوشاندم ، كجاست ؟» .
على عليه السلام فرمود: «اى پيامبر خدا! يكى از اصحاب شما نزد من آمد و از برهنگى خود و خانواده اش شِكوه كرد و من ، دلم به حالش سوخت و او را در پوشيدن آن جامه ، بر خود ، مقدّم داشتم و دانستم كه خداوند ، به زودى، بهتر از آن را به من خواهد پوشاند» .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : «درست گفتى . همانا جبرئيل عليه السلام نزد من آمد و برايم گفت كه خداوند ، به جاى آن جامه ، براى تو در بهشت ، جامه اى سبز، از ديباى ستبر با كناره هايى از ياقوت و زِبَرجد برگزيد . نيكو پاداشى است پاداش پروردگار تو، در برابر سخاوت نفس تو و شكيبايى ات بر اين جامه كهنه و پاره اى كه پوشيده اى! پس شاد باش ، اى على!» .
على عليه السلام ، شادان و خوش حال از خبرى كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به او داده بود ، برگشت.
۲۷۱.مجمع البيانـ به نقل از ابوطُفيل ـ :على عليه السلام ، جامه اى خريد و از آن ، خوشش آمد و آن را صدقه داد و فرمود : «از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى فرمود: هر كه ديگران را بر خود ، ترجيح دهد ، خداوند ، در روز قيامت ، در ورود به بهشت ، او را مقدّم مى دارد » .
