باره، بخش نامه اى به كارگزاران حكومتى خود دارد كه بسيار قابل تأمّل و آموزنده است . متن اين بخش نامه، چنين است :
أدِقّوا أقلامَكُم ، وقارِبوا بَينَ سُطورِكُم ، وَاحذِفوا عَنّى فُضولَكُم ، وَاقصِدوا قَصدَ المَعانى ، وإيّاكُم وَالإكثارَ ؛ فإنَّ أموالَ المُسلِمينَ لا تَحتَمِلُ الإضرارَ .^۱قلم هايتان را تيز كنيد ، سطرها را به هم نزديك سازيد ، [ در نگارش ]براى من ، زيادى ها را حذف كنيد و به معنا بنگريد ، و از زياده نويسى بپرهيزيد ؛ چرا كه بيت المال مسلمانان ، زيان بر نمى تابد .
اين بخش نامه، بدين معناست كه سياست صرفه جويى در اموال عمومى بايد به صورت قانون و دستور العمل، به كارگزاران نظام اسلامى ابلاغ شود و آنان موظّف اند براى بهره گيرى بهتر و بيشتر از وقت خود و مديريت هاى بالاتر از خود و امكانات ملّى نهايت صرفه جويى را داشته باشند .

4 . پيشگيرى از سوء استفاده شخصى و خانوادگى

در نظام اسلامى، پيشگيرى از سوء استفاده شخصى و خانوادگى از امكانات ملّى بايد در ميان كارگزاران آن ، به فرهنگ تبديل شود. آنان بايد توجّه داشته باشند كه اموال عمومىِ در اختيار آنها، در واقع ، امانت ملّى اند و تنها در خصوص مسئوليتى كه به عهده دارند، مى توانند از اين

اين سخن، اشاره بدين معناست كه سياستمدارانى كه از تدبير لازم در مديريت اقتصادى كشور برخوردار نيستند، زمينه ساز عقب ماندگى اقتصادىِ جامعه هستند .

2 . استفاده بهينه از منابع ملّى

رعايت اولويت هايى كه موجب استفاده بهينه از منابع ملّى و بودجه عمومى است ، به مراتب، مهم تر از رعايت اولويت ها در هزينه كردن از منابع شخصى است . از اين رو، بر همه مديران در نظام اسلامى، فرض است كه با همه توان خود تلاش كنند تا از منابعى كه از بودجه عمومى در اختيار دارند، به بهترين وجه، در جهت مصالح مردم استفاده نمايند و بدين سان، در آزمون امانتدارى اموال عمومى، موفّق باشند :
«إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِينَةً لَّهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً .^۱در حقيقت ، ما آنچه را كه بر زمين است، زيورى براى آن قرار داديم تا آنان را بيازماييم كه كدام يك از ايشان نيكوكارترند» .
بى ترديد ، تلاش براى استفاده بهينه از منابع و امكانات ملّى ، يكى از مصاديق بارز اين آيه كريمه ، و موفّقيت در اين تلاش ، دستيابى به پاداش بهترين عمل است .

3 . نهايت صرفه جويى

يكى از لوازم اجتناب ناپذير استفاده بهينه از منابع ملّى ، صرفه جويى همراه با تدبير ، در مصرف بودجه عمومى است . امام على عليه السلام در اين