۵۶.صحيح مسلمـ به نقل از ابو سعيد خُدْرى ـ :در حال سفر با پيامبر صلى الله عليه و آله بوديم كه مردى، سوار بر مَركبى آمد و به سوى راست و چپ، چشم گردانيد .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «هر كس مَركبى افزون دارد ، به آن كه مركب ندارد، برسانَد ؛ و هر كه توشه اى افزون دارد ، به آن كس كه توشه ندارد ، بدهد» .
و از گونه هاى مال، چندان ذكر كرد كه ما دريافتيم هيچ يك از ما، در مالِ افزونش، حقّى ندارد .
۵۷.امام على عليه السلام :مالى كه پيش از مرگْ مصرف كرده اى ، از آنِ مالكان آن اموال شده است ؛ و مالى كه براى پس از مرگ مى نهى ، از آنِ وارثان خواهد شد ؛ و آنچه همراه توست ، جز فريفتگى، راهى به آن ندارى . چه قدر در پى دنيا مى كوشى؟ چه اندازه [دنيا را ]مى چَرى؟ آيا مى خواهى خود را فقير، و جز خودت را توانگر سازى؟
۵۸.امام على عليه السلامـ در نامه اش به زياد بن اَبيه ـ- :اسراف را رها كن و ميانه روى را در پيش گير . امروز، در انديشه فردايت باش . از مال، به اندازه ضرورت ، نگاه دار و زياده آن را براى روز نيازمندى ات (آخرت) روانه ساز [انفاق كن] .
۵۹.امام على عليه السلام :خداوند، به هر كس مالى بدهد ، بايد آن را به خويشاوندان برساند ؛ ميهمانى هاى نيكو بدهد ؛ اسير و گرفتار را از بند برهانَد ؛ تنگ دست و وامدار را بهره ببخشد ؛ به اميد پاداش ، خويشتن را بر [اداى ]حقوق و [تحمّل] بلاهاى سخت، صبور سازد ؛ زيرا هر آينه، دستيابى به اين ويژگى ها ، بهره ور شدن از كرامت هاى دنيايى و فضيلت هاى آخرتى است ، اگر خداى بخواهد!
