( 4 )

احاديث خلافت

پيامبر خدا از همان آغازين روزهاى آشكار ساختن دعوت و گستراندن پيام خود، بر «خلافت» على عليه السلام تصريح و تأكيد كرد. مى توان اين تصريح و تأكيد را، در سخنان پيامبر صلى الله عليه و آله در مواقع و مواضع متعدّد، مشاهده نمود، كه اين، نشانى است از اهتمام پيامبر خدا به روشن ساختن سرنوشت آينده امّت .

( 5 )

احاديث منزلت

از جمله شكوهمندترين عناوينى كه پيامبر خدا با آن از على عليه السلام ياد كرده است، «همسانى» و «همبرىِ» على عليه السلام با ايشان در كار رهبرى است. اين گونه احاديث ، در قلم و بيان عالمان و محدّثان، به اقتضاى صراحت كلام پيامبر صلى الله عليه و آله ، به «احاديث منزلت» مشهورند. پيامبر خدا اين جايگاه بلندِ على عليه السلام را با عبارات مختلف، طرح نموده است ، از جمله با عبارت :
أنتَ مِنّى بِمَنزِلَةِ هارونَ مِن موسى إلّا أنَّهُ لا نَبِىَّ بَعدى .^۱تو براى من، به منزله هارون براى موسى هستى، جز آن كه پيامبرى پس از من نيست .

( 6 )

احاديث امارت

قرآن، با صراحت تمام، مؤمنان را به اطاعت از «اولو الأمر» فرا خوانده ^۲ و پيروى از آنان را همسنگ اطاعت از خداوند و پيامبر صلى الله عليه و آله دانسته است.
مصداق هاى «اولو الأمر» چه كسانى هستند؟ بى گمان، اولو الأمر، كسانى هستند كه

و بدين سان، پيامبر صلى الله عليه و آله در آغازين روز دعوت علنى، ولايت و امامت على عليه السلام و نيز دستْ يارى او را در رسالت خويش ، رقم مى زند.

( 2 )

احاديث وصايت

وصيّت ، براى تداوم راه و حراست مكتب، سيره هماره رسولان الهى بوده است. پيامبر خدا نيز در موارد متعدّد و مناسبت هاى مختلف، وصايت را براى على عليه السلام رقم زده است. از جمله، چنين فرموده است:
إنَّ لِكُلِّ نَبِىٍّ وَصِيّاً ووارِثاً ، وإنَّ عَلِيّاً وَصِيّى ووارِثى .^۱بى گمان، هر پيامبرى وصى و وارثى دارد و على، وصى و وارث من است.
بسيارىِ اين گونه گفته هاى پيامبر خدا درباره على عليه السلام بدان سان بوده است كه واژه «وصى» را براى على عليه السلام وصفى شناخته شده و بدون ابهام قرار داده است.

( 3 )

احاديث وراثت

ذهن بشر، هماره با عنوان هاى : ارث، ميراث و وراثت ، آشنا و آميخته بوده و گستره اين حقيقت، امور مادّى و معنوى را درنورديده است . آنچه انسان ها برجاى مى نهند، يا امور مادى است، يا معنوى .
در فصل «احاديث وراثت»، متون روايى و تاريخى اين حقيقت بر اساس منابع فريقين مى آيد. اين متون، شامل جملاتى است كه در آنها پيامبر خدا، به صراحت، على عليه السلام را وارث خود، وارث علم و گنجينه دانش خود و نهايتا وارث پيشوايى امّت خويش معرّفى مى نمايد.