۹۶.امام صادق عليه السلامـ درباره گفته خداى متعال :«تنها ولىّ شما، خدا و پيامبر اوست و [ نيز ]مؤمنانى كه ...»ـ: مقصود[ از «ولىّ شما» ]، اين است كه خدا، پيامبر او ، و مؤمنان (يعنى : على عليه السلام و آن فرزندانش كه امام هستند)، تا روز قيامت، به شما و كارها و جان ها و دارايى هايتان اولويت دارند. ^۱

ب ـ على عليه السلام ، مولاى هر كسى است كه پيامبر صلى الله عليه و آله ، مولاى اوست

۹۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه من مولاى اويم، على مولاى اوست. ^۲

۹۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه من مولاى اويم، همانا على مولاى اوست. ^۳

۹۹.مسند ابن حنبلـ به نقل از بُرَيده ـ: در يمن، همراه على عليه السلام مى جنگيدم كه از او سختگيرى اى ديدم. چون به نزد پيامبر خدا آمدم، از على گِله كردم و بر او خُرده گرفتم. ديدم كه چهره پيامبر خدا دگرگون شد و فرمود : «اى بريده! آيا من به مؤمنان، از خود آنها سزاوارتر نيستم؟».
گفتم : چرا، اى پيامبر خدا!
فرمود : «هر كه من مولاى اويم، على مولاى اوست». ^۴

۱۰۰.اُسد الغابةـ به نقل از زرّ بن حُبَيش ـ: على عليه السلام از دار الحكومه بيرون آمد. دسته اى اسب سوارِ شمشير حمايل كرده، به نزد او آمدند و گفتند : سلام بر تو ، اى امير مؤمنان! سلام بر تو و رحمت و بركات خدا [ بر تو] ، اى مولاى ما!
على عليه السلام فرمود : «از اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله ، چه كسى اين جاست؟».
دوازده تن برخاستند، از جمله : قيس بن ثابت بن شماس، هاشم بن عتبه و حبيب بن بديل

فصل هفتم : احاديث ولايت

الف ـ ولايت على عليه السلام ، ولايت خدا و پيامبر صلى الله عليه و آله است

قرآن

«إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ ءَامَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَوةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَوةَ وَهُمْ رَ كِعُونَ ؛

تنها ولىّ شما، خدا و پيامبر اوست و [ نيز ]مؤمنانى كه نماز مى گزارند و در حال ركوع، صدقه مى دهند» . ^۱

حديث

۹۴.الدرّ المنثورـ به نقل از ابو رافع ـ: بر پيامبر خدا وارد شدم، در حالى كه خواب وحى ، او را در ربوده بود ... . لَختى درنگ كردم. پيامبر صلى الله عليه و آله بيدار شد، در حالى كه مى گفت : « «تنها ولىّ شما، خدا و پيامبر اوست و [ نيز ]مؤمنانى كه نماز مى گزارند و در حال ركوع، صدقه مى دهند» . سپاس ، خداى را كه نعمت هايش را بر على تمام كرد . فضل خدا بر على ، گوارا باد!». ^۲

۹۵.امام على عليه السلام :در مسجد ، نماز مى گزاردم كه مسكينى در آمد و چيزى درخواست كرد. من در ركوع بودم انگشترم را از انگشتم [ در آوردم و ]به او دادم و خداوند ـ تبارك و تعالى ـ درباره من، چنين نازل كرد : «تنها ولىّ شما، خدا و پيامبر اوست و [ نيز ]مؤمنانى كه نماز مى گزارند و در حال ركوع، صدقه مى دهند» . ^۳