ج ـ تاج گذارى در روز غدير

۱۱۸.امام على عليه السلام :روز غدير خُم، پيامبر خدا مرا با عمامه اى(دستارى) ^۱ سياه كه دنباله آن روى شانه ام قرار داشت، مُعمَّم كرد. ^۲

۱۱۹.امام زين العابدين عليه السلام :پيامبر خدا با عمامه «سَحاب» خود، على بن ابى طالب عليه السلام را مُعمَّم كرد و آن را از جلو و پشت سر ، فرو هشت. سپس فرمود : «رو كن». پس رو كرد. سپس فرمود : «برگرد». او برگشت. پس گفت : «فرشتگان، اين گونه نزد من آمدند» و سپس فرمود : «هر كه من مولاى اويم، على مولاى اوست. خدايا! هركه را دوستش مى دارد، دوست و هركه را دشمنش مى دارد، دشمن بدار! هر كس يارى مى دهد، يارى ده و هر كس او را وا مى نهد، وا بنه!». ^۳

د ـ تبريك رهبرى

۱۲۰.مسند ابن حنبلـ به نقل از بَراء بن عازب ـ: ما با پيامبر خدا در سفر بوديم كه در غدير خم توقّف كرديم و در ميان ما نداى نماز جماعت داده شد و براى پيامبر خدا زير دو درخت، روفته شد. پس، نماز ظهر را خواند و دست على عليه السلام را گرفت و فرمود : «آيا نمى دانيد كه اختيار من نسبت به مؤمنان از خود آنها بيشتر است؟».
گفتند : چرا.
فرمود : «آيا نمى دانيد كه اختيار من نسبت به هر مؤمنى از خود او بيشتر است؟».

از سوى ديگر، پيامبر صلى الله عليه و آله بيم آن داشت كه با اظهار آن، مردم نپذيرند و يا به او سوء قصد كنند و در نتيجه ، اختلالى در امر تبليغ دين پديد آيد. پس، ابلاغ آن را به تأخير انداخت و امروز و فردا كرد، تا آن كه آيه : «اى پيامبر! آنچه را از سوى پروردگارت بر تو نازل شده، ابلاغ كن ...» نازل شد و مهلتى باقى نگذارْد. ^۱
در واقع، تاريخ صدور حكم انتصاب امام على عليه السلام از سوى خداوند متعال براى رهبرى امّت پس از پيغمبر اسلام، با تاريخ ابلاغ آن، نُه روز فاصله داشت. حكم ولايت امام عليه السلام ، در روز عرفه و در عرفات صادر شد ؛ امّا پيامبر صلى الله عليه و آله به دلايلى كه بدانها اشارت رفت، ابلاغ اين حكم را تا روز غدير خُم، تأخير انداخت.
بنا بر اين، متونى (نصوصى) كه بر نازل شدن آيه اكمال در روز عرفه دلالت دارند، ناظر به تاريخ صدور حكم ولايت است و متونى كه بر نازل شدن آيه اكمال در روز غدير خم دلالت دارند، ناظر به تاريخ ابلاغ حكم ولايت هستند و بدين سان، تعبير نزول در هر دو دسته از متون، صحيح و بلكه متعارف است.