فصل دوم : روزگار عمر بن خطّاب

الف ـ منزلت عمر در نزد ابو بكر

۱۵۸.تاريخ الإسلامـ به نقل از ابو بكر ـ: به خدا سوگند ، بر روى زمين ، مردى محبوب تر از عمر ، نزد من نيست . ^۱

۱۵۹.الإمامة و السياسةـ درباره نوشتن جانشينى عمر ـ: عمر ، با نوشته بيرون آمد و به آنان خبر [ وصيّت ابو بكر را ]داد .
گفتند : گوش به فرمانيم .
مردى به عمر گفت : اى ابو حفص! چه چيز در اين نوشته است؟
گفت : نمى دانم ؛ ولى من ، نخستين كسى هستم كه گوش مى دهم و فرمان مى برم .
آن مرد گفت : امّا من مى دانم چه چيزْ در آن است . بار اوّل ، تو او را امير كردى و اين بار ، او تو را! ^۲

ب ـ موضع امام عليه السلام در برابر خلافت عمر

۱۶۰.امام على عليه السلام ـ درباره سقيفه و ماجراهاى پس از آن ـ :و چنين ديدم كه صبر بر اين امر ، شايسته تر است . پس با خارى بر ديدگان و گلويى گرفته از استخوان ، صبر كردم .

خداوند نيز بدين سبب ، اعمالشان را هيچ انگاشت و بارشان را سنگين ساخت .
راضى نشدند كه با تو برابر شوند ؛ بلكه خواستند از تو پيشى گيرند . پس ، هدف ، از آنها دور ماند و به پايان راه نرسيدند .
تو سزاوارترينِ قريش به حاكميّت بر قريش هستى ؛ [ چرا كه] پيامبرشان را در زندگى ، يارى كردى و پس از مرگ ، حقوقش را از سوى او ادا نمودى . به خدا سوگند ، ستم و سركشى شان ، جز به خودشان باز نمى گردد . و ما ياران و ياوران تو هستيم . پس ، هر فرمانى دارى ، بفرما . ^۱

م ـ بيعت ابو بكر از ديدگاه عمر

۱۵۷.تاريخ اليعقوبىـ به نقل از عمر بن خطّاب ـ: بيعت با ابو بكر ، ناگهانى (و بى مقدّمه) بود و خداوند ، شرّش را حفظ كرد . پس اگر كسى دوباره آن گونه كرد ، او را بكشيد . ^۲