بزرگوار ، پس از خروج از شِعب ابوطالب ، زندگى را بدرود گفت . با مرگ او و خديجه عليها السلام ، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، دو تن از حاميان استوار ، صديق و فداكارش را از دست داد و پس از آن ، شكنجه و آزار مؤمنان به دست قريش ، فزونى يافت .

۲.كمال الدينـ به نقل از اصبغ بن نباته ـ: شنيدم اميرمؤمنان ـ كه درودهاى خداوند بر او باد ـ مى فرمايد : «به خدا سوگند ، نه پدرم و نه جدّم عبد المطّلب ، و نه هاشم و نه عبدمناف ، هرگز بتى را نپرستيدند» .
به ايشان گفته شد: پس چه مى پرستيدند؟
فرمود : «به سوى كعبه و بر دين ابراهيم ، نماز مى گزاردند و چنگ زننده به آن بودند» . ^۱

۳.الكافىـ به نقل از اسحاق بن جعفر ـ: به ايشان (امام صادق عليه السلام ) گفته شد : آنان ادّعا مى كنند كه ابوطالب ، كافر بود .
فرمود: «دروغ مى گويند . چگونه كافر باشد و حال آن كه مى گويد:


آيا نمى دانيد كه ما محمّد را پيامبرى يافتيمهمچون موسى كه [ نامش] در اوّلين كتاب ، نگاشته شده است»؟!
و در حديثى ديگر آمده كه فرمود : «چگونه ابوطالبْ كافر باشد و حال آن كه مى گويد:


بى گمان دانستند كه فرزند ما دروغگو نيستنزد ما و توجّهى به گفته هاى ياوه نمى شود .
روسپيدى كه با روى او از ابر سپيد ، باران مى طلبندفريادرس يتيمان ، نگاهدار بيوگان»؟!^۲

۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :من و على از يك نور آفريده شديم . . . پس پيوسته خداى عز و جل ما را از صُلب هاى پاك به رَحِم هاى پاك انتقال داد تا ما را به عبد المطّلب رسانْد . ^۱

ب ـ پدر

عبد مناف بن عبد المطّلب ، مشهور به ابوطالب ، يكى از ده فرزند عبدالمطّلب است . عبد المطّلب ، چهره برجسته قريش است . او در ميان قريش از جايگاهى والا و منزلتى عظيم برخوردار بود . ابوطالب ، پس از پدر ، اين جايگاه والا و مكانت ارجمند اجتماعى را از آنِ خود ساخت .
خانواده ابوطالب ، نخستين خانواده اى است كه در آن، هردو زوج ، هاشمى هستند .
ابوطالب ، سرپرستى پيامبر صلى الله عليه و آله را ـ كه در خردسالى پدر و مادر و سپس جدّش را از دست داده بود ـ ، برعهده گرفت و چون امين قريش به رسالت مبعوث گشت ، ابوطالب با تمام توان از آن بزرگوار ، حمايت كرد و در اين راه دشوار از هيچ كوششى دريغ نورزيد .
ابوطالب به رسالت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، باورى استوار داشت و اين باور را در اشعارش نشان مى داد .
جايگاه بلند اجتماعى ابوطالب در ميان قريش و مردم مكّه ، و حمايت بى دريغ او از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، مانع اصلى آزار رساندن قريش به آن بزرگوار بود .
در محاصره شعب ابوطالب ، آن بزرگوار ، همراه پيامبر صلى الله عليه و آله و مؤمنان بود و دشوارى هاى محاصره اقتصادى را در كهن سالى به جان خريد و از حمايت پيامبر خدا تن نزد .
ابوطالب ، حقّى بس بزرگ بر اسلام و مسلمانان در آن روزگار غربت دين دارد . آن