على عليه السلام گفت : «نه ؛ سوگند به آن كه جانم به دست اوست ، همانا از ايشان ، كسانى در صُلب هاى مردان اند كه هنوز زنان ، آنها را آبستن نشده اند ؛ و هر آينه ، واپسينِ آنان دزدان و جامه ربايان خواهند بود» . ۱
ط ـ سياست امام عليه السلام درباره زخميان و غنيمت ها
۴۸۳.تاريخ الطبرىـ به نقل از عبد الملك بن ابى حرّه ـ: على عليه السلام شمارى از ايشان را كه هنوز رمقى داشتند ، فرا خوانْد . چهارصد تن را يافتيم . على عليه السلام فرمان داد كه به طوايف خويش بازگردانده شوند و گفت : «آنان را با خود همراه بَريد و مداواشان كنيد . هر گاه بهبود يافتند ، به كوفه رسانيدشان ؛ و آنچه را در اردوگاهشان يافت مى شود ، بر گيريد» .
جنگ افزار و چارپايان و متاعى را كه براى جنگ با وى همراه داشتند ، ميان مسلمانان تقسيم كرد و كالاها و بندگان و كنيزان را ، چون بازآمد ، به صاحبانشان بازگردانْد . ۲
ى ـ خطبه امام عليه السلام ، هنگام فراغت يافتن از نبرد با خوارج
۴۸۴.كنز العمّالـ به نقل از عبد الملك بن قريب ـ: از علاء بن زياد اَعرابى شنيدم كه از پدرش نقل مى كرد : پس از آشوب و فراغت يافتن از [ نبرد ]نهروان ، امير مؤمنان على بن ابى طالب بر منبر كوفه فراز آمد و خداى را ستايش گفت . آن گاه ، گريه راه سخن را بر او بست و آن قدر گريست كه اشك ، ريشش را فرا گرفت و از آن جارى شد . سپس ريشش را پاك كرد و قطره هايى از اشكش بر شمارى از افراد فرو افتاد . و ما مى گفتيم : همانا هر كس اين اشك ها بر او چكيده باشد ، خداوند ، پيكرش را بر آتش حرام مى كند .
آن گاه گفت : «اى مردم! همانند آن كس نباشيد كه بدون عمل ، آرزومندِ آخرت
