فصل سوم : شكوه امام عليه السلام از نافرمانى يارانش
الف ـ گرفتار نافرمانان
۴۹۲.امام على عليه السلامـ از خطبه اش ، وقتى كه خبر يافت نعمان بن بشير به «عين التَّمْر» شبيخون زده است ـ: گرفتار كسانى شده ام كه چون فرمان مى دهم ، پيروى نمى كنند و آن گاه كه فرا مى خوانم ، پاسخ نمى دهند. اى ناكَسان! براى يارى كردن پروردگارتان منتظر چيستيد؟ آيا آيينى نيست كه شما را گرد آورد؟ و غيرتى نيست كه شما را به خروش آورد؟ من در ميان شما به كمك خواهى ايستاده ام و با فرياد، از شما يارى مى طلبم . نه سخنم را مى شنويد، نه فرمانم را گردن مى نهيد، تا آن جا كه كارها سرانجام شومى را نشان مى دهد. با شما نه مى توان خونخواهى كرد و نه به خواسته اى رسيد.
شما را به يارى برادرانتان فرا خواندم، همچون شتر بيمار ناليديد و چون شتر لاغر و زخمى سستى كرديد. آن سپاه اندك و آشفته و ناتوان هم كه از سوى شما نزد من آمدند، چنان بودند كه «گويا به سوى مرگ فرستاده مى شوند و آنان نگران اند»۱ . ۲
