فصل پنجم : به تسليم واداشتن دشمن

الف ـ جنگ بنى نضير

بنى نضير كه با مسلمانان پيمان بسته بودند ، آهنگ كشتن پيامبر صلى الله عليه و آله كردند . پيامبر خدا كه از خيزش هاى پنهان آنان پس از جريان اُحد آگاه شده بود ، براى بررسى حقيقت ، به سوى دژ آنان حركت كرد و عنوان ظاهرى اين حركت را پرداختِ خون بهاى دو نفر از قبيله بنى عامر قرار داد .
آنان ، در آستان دژ ، به ظاهر از پيامبر صلى الله عليه و آله استقبال كردند و چون پيامبر خدا با يارانش در سايه دژ آرميدند ، نقشه قتل پيامبر صلى الله عليه و آله را كشيدند و هنوز در مقدّمات اجراى آن بودند كه پيامبر خدا آگاه شد و بى آن كه آنان بفهمند ، راه مدينه را پيش گرفت .
اكنون آنان پيمان را شكسته بودند . پيامبر صلى الله عليه و آله پيشنهاد كرد كه خانه هاى خويش را وا نهند و از آن ديار بروند ؛ امّا آنان خيره سرى كردند و پيامبر صلى الله عليه و آله هم در ربيع اوّل سال چهارم هجرى ، آنان را محاصره كرد و بنا به برخى گزارش ها پس از آن كه ده نفر كشته دادند ، با ذلّت از آن ديار رفتند .

۲۴.الإرشاد:چون پيامبر خدا به سوى بنى نضير رو آورد ، آنان را محاصره كرد و خيمه فرماندهى اش را در دورترين نقطه دشت متعلّق به بنى حُطَمه بر پا كرد و چون شب در رسيد ، مردى از بنى نضير ، تيرى به سوى آن [ خيمه ] پرتاب نمود كه به خيمه اصابت كرد . پس پيامبر صلى الله عليه و آله فرمان داد كه خيمه اش را به دامنه كوه ، منتقل كنند و مهاجران و

امروزْ مرا همگامى استوار بود ؛ و اين شعر را سرود :


«اى فاطمه! شمشير را بگير كه نكوهش شده نيستو من نيز نه ترسو و نه مستحقّ ملامتم .
به جانم سوگند ، در يارى محمّد ، كوتاهى نكردمو نيز در اطاعت از پروردگارى كه به بندگانش داناست .
خون مشركان را از آن بزداى كه اين (شمشير)كاسه آب جوشان به خاندان عبد الدار نوشانْد» .
و پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «اى فاطمه ! آن را بگير كه همسرت ، حقّ آن را ادا كرد و خدا با شمشير او ، دلاوران قريش را كشت» . ^۱

۲۳.اُسد الغابةـ به نقل از سعيد بن مسيّب ـ: بى گمان ، در جنگ اُحُد ، شانزده ضربه به على عليه السلام رسيد كه هر يك ، او را به خاك انداخت و جز جبرئيل عليه السلام ، او را بلند نمى كرد . ^۲