فصل ششم : پس از شهادت

الف ـ تجهيز و خاكسپارى

۵۴۴.الإرشادـ به نقل از حبّان بن على عنزى، از غلامى آزاد شده على عليه السلام ـ: چون وفات امير مؤمنان فرا رسيد، به حسن و حسين عليهماالسلام فرمود: «وقتى كه من مُردم، مرا درون تابوتم بگذاريد. سپس تابوت مرا بيرون آوريد. عقب تابوت را برداريد، كه جلوى آن را برمى دارند. سپس مرا به «غَريَّين» ^۱ ببريد. آن جا سنگ سفيد نورافشانى را خواهيد ديد. آن جا را حفر كنيد. در آن جا تخته چوبى مى بينيد. مرا آن جا دفن كنيد».
چون وفات يافت، او را بيرون برديم و عقب تابوت را برداشتيم و جلوى آن بلند شده بود. صداى زمزمه و خِش خِش مى شنيديم، تا به غريّين رسيديم. آن جا سنگ سفيد نورافشانى بود . آن جا را كنديم . به تخته چوبى برخورديم كه بر آن نوشته بود: «از آنچه نوح براى على بن ابى طالب آماده كرده است».
پس او را در آن دفن كرديم و از اين كه خداوند، امير مؤمنان را مورد اكرام قرار داده، خوش حال برگشتيم. گروهى از شيعه به ما پيوستند كه در نماز بر آن حضرت حضور نيافته بودند. آنچه را كه گذشت و اكرام الهى را نسبت به امير مؤمنان به آنان خبر داديم. گفتند: دوست داريم آنچه را شما از قضيّه او ديديد، ما هم به چشم خود ببينيم. به آنان

ه ـ ديدار محبوب

۵۴۳.ربيع الأبرارـ به نقل از اسماء بنت عُميس ـ: پس از ضربت ابن ملجم بر على بن ابى طالب عليه السلام نزد او بودم كه صيحه اى زد و از هوش رفت. سپس به هوش آمد و فرمود : «خوش آمديد، خوش آمديد! حمدْ خدايى را كه به وعده اش وفا كرد و بهشتمان داد».
به او گفتند: چه مى بينى؟
فرمود: «اين پيامبر خداست، و برادرم جعفر، و عمويم حمزه . درهاى آسمانْ گشوده است و فرشتگان فرود مى آيند و بر من سلام و بشارت مى دهند و اين ، فاطمه است كه حوريان زيبا روى بر گِرد اويند و اينها منزل هاى من در بهشت است. «براى چنين پاداشى عمل كنندگانْ عمل كنند»^۱ » . ^۲

و ـ تاريخ شهادتش

ترور امام عليه السلام به دست ابن ملجم، طبق مشهور، در سپيده دم نوزدهم ماه رمضان بود و شهادتش در شب جمعه ^۳ بيست و يكم از ماه رمضان سال چهلم هجرى و مصادف با شب نزول قرآن بود.
در تاريخ ترور آن حضرت، گفته هاى ديگرى نيز هست، مانند هفدهم و بيست و يكم ماه رمضان.
در باره تاريخ شهادتش نيز اقوال ديگرى هست: بيست و سوم، نوزدهم، هفدهم و بيست و هفتم ماه رمضان سال چهلم هجرى .
ميان مورّخان درباره سنّ امام عليه السلام در هنگام شهادت نيز اختلاف ديده مى شود. بيشتر محدّثان و مورّخان شيعه و اهل سنّت، عمر او را 63 سال ذكر كرده اند و البته در اين مورد اقوال ديگرى هم هست كه عبارت است از 58 سال، 65 سال و 64 سال.