فصل سوم : زيان هاىِ دشمنى با امام على عليه السلام

۹۰۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس على را ، چه در دوران حيات او و چه پس از رحلتش ، دوست بدارد ، خداوند عز و جل تا زمانى كه خورشيدْ طلوع و غروب مى كند ، آسايش (امنيّت) و ايمان را براى وى رقم مى زند و هر كس على را ، چه در دوران حياتش و چه پس از رحلتش ، دشمن بدارد ، مرگ او جاهلى خواهد بود و به خاطر آنچه در دوران اسلامْ انجام داده [نيز ]مؤاخذه خواهد شد . ^۱

۹۰۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :آتش جهنّم براى دشمنان على افروخته است و زبانه مى كشد ، در حالى كه آنان هنوز در دنيا هستند و وارد جهنّم نشده اند . ^۲

۹۰۷.امام على عليه السلام :به خاطر من ، سه كس نابود مى شوند و سه كس رستگار مى گردند :
لعنت كننده من ، شنونده اى كه بر آن ، صحّه مى گذارد و گناهكارى كه بار گناه را به دوش مى كشد ، يعنى پادشاه خوش گذرانى كه به واسطه ناسزاگويى به من ، به وى نزديكى مى جويند و در نزد وى ، از دين من بيزارى مى جويند و بزرگىِ تبارِ مرا خوار

۹۰۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در حَجّة الوداع ، در حالى كه بر شترش نشسته و دستش بر شانه على عليه السلام بود ـ: خداوندا! آيا ابلاغ كردم؟ خداوندا! آيا ابلاغ كردم؟ اين ، پسر عموى من و پدر فرزندان من است . خداوندا! دشمنانش را در آتش ، واژگون ساز . ^۱

۹۰۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس به على حسد ورزد ، به من حسد ورزيده است و كسى كه به من حسد ورزد ، كافر شده است . ^۲

۹۰۲.مسند ابن حنبلـ به نقل از عمرو بن شاسِ اسلمى ـ: همراه على به سوى يمنْ روانه شديم . در اين سفر ، على با من قهر كرد ، به طورى كه در قلبم نسبت به على كدورتى حاصل شد . هنگامى كه برگشتم ، در مسجد ، گله ام را مطرح كردم ، تا اين كه اين مطلب به پيامبر خدا رسيد .
بامدادى به مسجد رفتم و پيامبر خدا در بين گروهى از يارانش بود . وقتى چشمش به من افتاد ، به من خيره شد و با تندى به من نگريست تا اين كه نشستم . فرمود : «اى عمرو! به خدا سوگند ، مرا آزردى» .
گفتم ؛ اى پيامبر خدا! از آزردن شما به خدا پناه مى برم .
فرمود : «آرى . هر كس على را بيازارد ، مرا آزرده است» . ^۳

۹۰۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دوست داشتن على ايمان و دشمنى با او كفر است . ^۴

۹۰۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى على! كسى كه بميرد و با تو دشمن باشد ، فرقى ندارد كه يهودى مرده باشد يا نصرانى . ^۵