بدان! تعقيبي که ما ذکر کرديم، از روايات متعددي گرفته شده است. پس اگر براي خواندن همه آن وقت نداري، ميتواني به قسمتي از آن بسنده کني، و اگر در اين هنگام، در خود احساس سنگيني داشتي، آن را قطع کن، و بدون علاقه و اقبال به آن، خود را به مشقت نينداز؛ زيرا که توجه و اقبال، روح عبادت و دعا است (همان: ص 256).

منابع مفتاح الفلاح

شيخ بهايي، از منابع مختلفي، در تأليف مفتاح الفلاح، بهره برده است. ما کوشيدهايم اين منابع را، از متن مفتاح الفلاح و با مراجعه به ساير کتابها، استخراج کنيم. يادآور ميشويم که ممکن است برخي منابع، از نگاه ما دور مانده باشد. صفحاتي که بعد از ذکر هر منبع ميآيد، صفحه مفتاح الفلاح است که در آن صفحه، از همان منبع استفاده شده است.
1. الامان، ابن طاووس، ص 72.
2. أمالي صدوق، ص 513 و 692.
3. بعض رسائل خواجه نصير الدين طوسي، ص 362.
4. البلد الامين احتمالاً يا مهج الدعوات، ص 243.
5. تحرير الاحکام احتمالاً (نظر ابن ابي عقيل) يا از مختلف، ص 111.
6. توحيد صدوق، ص 288.
7. تهذيب الاحکام، ص 61 و 78 و ...
8. ثواب الاعمال، ص 258.
9. جمل العلم و العمل، ص 111.
10. الدرّ المنثور، ص 268.
11. الدعوات، ص 132 (الدعاء بين الاذان ... ).
12. ذکري الشيعه، ص 86 و 517.
13. الروضة البهية في شرح اللمعة الدمشقيه (با توجه به حاشية خواجويي)، ص 431.
14. صحاح اهل سنت، ص 335.
ـ صحيح مسلم
ـ سنن ابو داوود
ـ سنن بيهقي
ـ سنن نسايي
15. صحاح اللغة، ص 369.
16. صحيفة سجاديه، ص 247 و 723.