زیارت زندگان

زیارت اهل ایمان ، به قدرى در سازندگى فردى و اجتماعى انسان ، مؤثّر است که در برخى از روایات ، هم سنگ زیارت خداوند متعال و یا زیارت پیامبر خدا صلى الله علیه و آله شمرده شده است . در حدیث نبوى آمده :

مَن زارَ أخاهُ المُؤمِنَ إلى مَنزِلِهِ لا لِحاجَةٍ مِنهُ إلَیهِ ، کتِبَ مِن زُوّارِ اللّهِ ، وَ کانَ حَقیقا عَلَى اللّهِ أن یکرِمَ زائِرَهُ .[۱]

هر کس از برادر مؤمنش در خانه او ، بدون نیاز بردن به نزد وى ، دیدار کند ، از زائران خدا شمرده مى شود و بر خداوند است که زائرش را احترام کند .

و در حدیثى دیگر از ایشان روایت شده که فرمود :

مَن زارَ أخاهُ فی بَیتِهِ قالَ اللّهُ لَهُ : أنتَ ضَیفى وَ زائِرى، عَلَىَّ قِراک ، وَ قَد أوجَبتُ لَک الجَنَّةَ بِحُبِّک إیاهُ .[۲]

هر کس براى دیدن برادر [مؤمن] خود به خانه او برود، خداوندت به او مى گوید : «تو میهمان و زائر منى . پذیرایىِ تو ، به عهده من است و من به خاطر این که او را دوست دارى، بهشت را بر تو واجب کردم» .

و در روایت دیگرى از پیامبر صلى الله علیه و آله آمده است :

مَن زارَ عالِماً فَکأَنَّما زارَنى .[۳]هر کس به دیدار عالِمى برود، گویى مرا زیارت کرده است .

گفتنى است که در آداب زیارت (دید و بازدید) در اسلام ، بویژه در باره خویشاوندان ، افزون بر دیدار، به نیکى کردن و هدیه دادن نیز تأکید شده است .[۴]