حديث هفدهم: عصمت پيامبران(.
حديث هجدهم: صفات دوستان و معاشرين انسان.
حديث نوزدهم : اوصاف پيامبر اسلام( در تورات.
حديث بِيستم: نکوهش پيروي از طاغوت.
حديث بيست و يکم : دليل اختلاف احاديث.
حديث بيست و دوم: وصاياي اميرالمومنين( در هنگام شهادت.
حديث بيست و سوم: وجوب دوري جستن از گناهان.
حديث بيست و چهارم: سرزنش انسانِ بد دهان و کم حيا.
حديث بيست و پنجم: حديثي در بردارنده احکام فقهي ازدواج و صدقه.
حديث بيست و ششم: هدايت الهي، سرزنش عجب و خود بيني.
حديث بيست و هفتم: احکام نذر و قسم.
حديث بيست و هشتم: نمونهاي از قضاوت امير مؤمنان، علي(.
حديث بيست و نهم: آثار منفي ثروت.
حديث سيام: حديث منهيات رسول اکرم(.
حديث سي و يکم: تسامح در ادله سنن.
حديث سي و دوم: دعايي در امور دنيا و آخرت.
حديث سي و سوم: ثواب شاد نمودن مؤمنين.
حديث سي و چهارم: پيرامون برخي حقوق اجتماعي.
حديث سي و پنجم : کرامت مؤمن، نزد خداوند متعال.
حديث سي و ششم: اقسام طالبان دانش.
حديث سي و هفتم: ترس از خدا و نيت صادق.
حديث سي و هشتم: توبه و شرايط پذيرش آن.
حديث سي و نهم: تجسم اعمال.
حديث چهلم : ارواح مؤمنين.
شيخ بهاء کوشيده است تا براي شرح و توضيح معاني روايات، از آيات و احاديث ديگر مدد جويد، و براي اين منظور، بيشتر از کتب أربعه، بهره جسته است، اگرچه در برخي موارد از منابع اهل سنّت نيز، استفاده کرده است. ما برآنيم تا روش فقه الحديثي او را، با ذکر نمونههايي از اين کتاب، نشان دهيم:
