ب) في الکافي ج 2، ص 87، ح 2؛ في حديث آخر عن الصادق(: من بلغه شيء من الثواب... .
ج) في الکافي ايضاً، عن محمد بن مروان، قال: سمعت أبا جعفر محمد الباقر( يقول: من بَلَغه ثواب من الله علي عمل فعلٍ، فعمل ذلک العمل، التماس ذلک الثواب اوتيه، و إن لم يکن الحديث، کما بلغه.
د) في ثواب الاعمال، عن صفوان، عن أبي عبدالله(، قال: من بلغه شيء من الثواب علي شيء من الخبر، فعمله، کان له أجر ذلک، و إن کان رسول الله(، لم يقله (همان: ص 388).
11. بهره بردن از زبان شعر، در بيان معاني روايات معصومين :
مانند شعري که از اميرمومنان(، درباره ارزش انسان ميآورد:


دوائک فيک و ما تبصرو دائک منک و ما تشعرُ
اتزعم أنّک جرمٌ صغيرو فيک أنطوي العالم الاکبرُ
و يا ابياتي که در رابطه با تجسم اعمال سروده شده (همان: ص 494):


تخير خليطاً من فعالک إنّماقرين الفتي في القبر، ما کان يفعل
ولابد بعد الموت من أن تعدهليوم ينادي المرءَ فيه فيقبل
فان تَکُ مشغولاً بشيءٍ فلا تَکنبغيرِ الذي يرضي به اللهِ تَشغُل
فلن يصحب الانسان مِن بَعد مَوتِهومن قيله الِا اّلذي کان يعمَلٌ
الّا انّما الانسانُ ضيفٌ لاهلِهيقيم قليلاً بينَهم ، ثٌمَّ يرحَلُ
و يا در بحث شناخت الهي، اين بيت از مولوي را، ذکر نموده است:


آنچه پيش تو غير از آن ره نيستغايت فهم توست، الله نيست
در مجموع، ميتوان گفت، دغدغه و اهتمام اصلي انتخاب روايات در اين کتاب ـ همانطور که مؤلف هم در مقدمه، بدان اشاره کرده است ـ کاربردي بودن و مسائل مورد نياز عموم مردم بوده است. در نگاهي گذرا به چهل حديث تدوين شده در اين مجموعه، مسائل فقهي و احکام، موضوعات مهم اعتقادي و اخلاقي اجتماعي را ميتوان دريافت.
شيخ بهايي، درسن 42 سالگي، نگارش اين کتاب را در شهر اصفهان، به اتمام رساند. متن اصلي اين کتاب، به زبان عربي ميباشد، و تاکنون، چند بار، به فارسي ترجمه شده، که اولين بار، توسط مرحوم خاتون آبادي، از شاگردان شيخ بهايي صورت گرفته است.
دقت در گزينش روايات، و تبيين نکات مبهم و متشابه آنها نشان دهنده توانايي مؤلف بوده و زمينهساز استقبال از كتاب گشته است.