حديث اَمان - صفحه 47

4. امام باقر( نيز همين عبارت را از پيامبر( نقل کرده که فرمود:
النجوم أمانٌ لأِهلِ السماء و أهلُ بيتي أمانٌ لأهل الأرض. فإذا ذهبت النجوم أتي أهلَ السماء ما يکرهون و إذا ذهب أهلُ بيتي، أتي أهلَ الأرضِ ما يکرهون ‌‌(بحار الأنوار: ج 23 ص 19؛ الغيبة، نعماني: ص 155 باب 10 ح 15).
5. از امام صادق( نقل شده است که فرمود:
إنّ الکواکبَ جُعلت في السّماء أماناً لأِهل السماء، فإذا ذهبت نجومُ السماء، جاء أهلَ السماء ما کانوا يوعَدون. و قال رسول الله(: ج۰ُعِل أهلُ بيتي أماناً لاُمّتي. فإذا ذهب أهلُ بيتي، جاءَ اُمّتي ما کانوا يوعَدون ‌‌( کمال الدين: ج 1 ص 205؛ نور الثقلين: ج 4 ص 541).
ستارگان، مايه ايمني اهل آسمان‌اند، و هر گاه ستارگان آسمان بروند، براي اهل آسمان، حوادثي [ناگوار] روي خواهد داد که وعده آمدن آن، به آنان داده شده است، و رسول خدا ( فرمود: اهل بيتم، مايه ايمني امّتم قرار گرفته‌اند که هر گاه روزگار اهل بيتم پايان يابد، چيزي [ناگوار] که وعده آمدن آن به امّتم داده شده، فرا خواهد رسيد .

لفظ حديث در آثار زيديه

افزون بر شيعه اماميه و اهل سنّت، حديث امان را شيعيان زيدي نيز در آثار خود آورده‌اند. آنان با ذکر سند، از رسول خدا( نقل کرده‌اند که فرمود:
النجوم أمان لأِهل السماء و أهلُ بيتي أمان لأِهل الأرض، فإذا ذَهَبَ أهلُ بيتي مِن الأرض ذهب أهلُ الأرض ‌‌( لوامع الأنوار: ج 1 ص 65؛ مسند زيد: ص 462؛ الأحکام في الحلال و الحرام، يحيي بن الحسين: ج 1 ص 41).
ستارگان، مايه ايمني اهل آسمان‌اند، و اهل بيتم مايه ايمني اهل زمين‌اند، و هر گاه روزگار اهل بيتم پايان يابد، عُمر ساکنان زمين نيز پايان خواهد يافت.
مؤلّفان زيدي، اين حديث را با تعابير ديگري نيز نقل کرده‌اند ‌‌( الارشاد الي سبيل الرشاد: ص 65؛ الأمالي الخميسية، المرشد بالله: ج 2 ص 152 و 155؛ مسند زيد: ص 463؛ موجز مناقب الرسول: ص 21 و ص 22؛ الأحکام في الحلال و الحرام: ج 1 ص 41 و ج 2 ص 555).

2. سند حديث

حديث امان، اسناد مختلفي دارد که رجال يکي از آنها (رجال سند حديث دوم حاکم نيشابوري در المستدرک علي الصحيحن) عبارت‌اند از: ابو القاسم حسن بن محمّد سَکّوني، عُبيد بن کثير عامري ‌‌(= عبيد بن محمّد محاربي‌‌)، يحيي بن محمّد بن عبد الله دارِمي، عبد الرزّاق صنعاني، سفيان بن عُيينه، محمّد بن سوقه، محمّد بن منکدر، جابر بن عبد الله انصاري.
افراد ياد شده، همگي از حافظان بزرگ حديث اهل سنّت‌اند که دانشمندان رجال، آنان را مورد ستايش قرار داده‌اند ‌‌(تهذيب الکمال: ج 7 ص 376 و 454 و ج 16 ص 339 و 340 و ج 17 ص 265؛ موسوعة رجال کتب تسعة: ج 1 ص 334 و ج 2 ص 460 و 66 و ج 3 ص 377 و 468 و ج 4

صفحه از 64