راستي! آيا واقعاً ميتوانيم احاديث و حرفهاي ائمه( و پيامبر( را به گوش جهانيان برسانيم؟ آيا نبايد اول خودمان به آن عمل کنيم؟! آيا واقعاً با تمام وجود ميتوانيم براي خدا و اهل بيت( و پيامبر( زندگي کنيم، و خودمان را فدا و وقف آنها کنيم، و با وجود آنها و براي آنها زندگي کنيم؟ و تمامي پرسشها، چراها، آياها و ... که خودتان بهتر از من حقير ميدانيد. ميدانيد که ما جوانها و دانشجوها دغدغه و مشغله فکري داريم؛ آرزو داريم؛ هدف داريم. سپس اين اهدافمان را بر چه پايه و اساسي برنامهريزي و طراحي کنيم؟
اميدوارم که توانسته باشم منظورم را رسانده باشم، و در آخر از شما استاد عزيز و گرانقدر، خواهشمندم که با رهنمودها و راهنماييهاي لازم و به جا و لازم الاجرا (ما را هدايت کنيد تا) بتوانيم در آغاز کسب علم و دانش و زندگي به هدفهاي بلند و والا، (خودمان را) سوق دهيم، و با کمک خداوند و تلاشهاي بي دريغ شما و دوستانتان بتوانيم، اگر خدا بخواهد، شاگردي مکتب شما و اهل بيت پيامبر( را بکنيم، و ما را هم از دعاي خيرتان بينصيب نگذاريد، و چه خوب ميشد که بيشتر ميتوانستيم از محضرتان استفاده کنيم، و باز هم تشکر و قدرداني لازم را از طرف خودم و تمامي دانشجويان و خانوادهها از شما ميکنم.
با عرض پوزش و معذرت خواهي که نامه طولاني شد، ميخواستم از شما خواهش کنم که اگر اشکالي ندارد، جواب نامه و سؤالهايم را مکتوب و با دستان و دست خط مبارک خودتان بنويسيد، و در آخر حديثي يا پيامي و يا نصيحتي به عنوان يادگاري، که هميشه سرمشق خود قرار دهم، برايم بنويسيد.
دانشجو و شاگرد شما (سيد مصطفي)
تاريخ 9 / 8 / 1386
والسلام

نامه سلوک ^۱

بسم الله الرحمن الرحيم

آواز خدا هميشه در گوش دل است
کو دل که دهد گوش به آواز خدا
کيست اين پنـهان مرا در جان و تن
کـز زبان من همـي گويـد سـخن
با عرض سلام و ادب و احترام خدمت شما، آيت الله محمّدي ري شهري
بنده سيدمصطفي قرباني مدام، دانشجوي ورودي 86 دانشکده علوم حديث، قبل از شروع نامهام، خداوند بزرگ و متعال را شاکرم که مرا به اين مکان واقعاً مقدس و شريف دعوت نموده، و به خود ميبالم که بهترين دوران زندگيم را در اين مکان سپري خواهم کرد، و بر اين اساس احساس خرسندي ميکنم، و برحسب وظيفه، تشکر لازم را خدمت شما و تمامي دستاندرکاران دارم، آن هم نسبت به اين همه بزرگ منشي و اقتدار شما، که با توجه و الطاف الهي و توجهات حضرت بقية الله الأعظم توانستهايد دانشکده علوم حديث را، که واقعاً مبدأ و آغازگر و گسترش دهنده سخنان و احاديث گهربار ائمه اطهارمان است، راه اندازي نماييد، و از اجر معنوي و اخروي آن بهرهمند شويد.
درخواست بنده و به نظرم، تمامي دانشجويان عزيز، اين باشد که حالا که ما به اين دانشکده آمدهايم وظيفه اصلي ما چيست؟ چه طور ميتوانيم يک آدم موفق در اين رشته باشيم؟ چه طور براي جامعه و ايران عزيزمان مفيد واقع شويم؟ به نظرم روز قيامت، از ما سؤال ميشود که شما به عنوان يک جوان مسلمان، چه کار براي اسلام کرديد؟ همانطور که شهدا حرفي براي گفتن دارند و به شهادت خود ميبالند، ما چه بباليم؟! پس، اکنون که در موقعيت خوبي قرار گرفتهايم، از کجا و چگونه و چه طور شروع کنيم؟