«لخص»، نوعي مسامحه است، و موضّح اين است كه اين دو كتاب، به هم نزديک هستند. همچنين با مطالعه التقريب، خواننده، تفاوت‌هاي بسياري بين آن و الشافي مي‌بيند. أبوصلاح، مباحث زيادي را در كتابش آورده كه الشافي، فاقد آن است. طريقه استدلال او نيز، با سيد مرتضي متفاوت است. همچنين، روايات زيادي در التقريب موجود است كه در الشافي وجود ندارد. در كل، مي‌توان گفت: او در مسئله امامت و ابطال خلافت غير ائمه(، از كتاب سيد مرتضي تأثير گرفته است.
تصحيح و تحقيق كتاب
جناب استاد، آقاي سيد عبدالزهرا الحسيني الخطيب، تحقيقي متقن و شايسته بر الشافي دارند، و اين مهم، زير نظر استاد ارجمند، جناب آقاي فاضل ميلاني، انجام شده است.
مصحح محترم، نسخه‌هاي خطي متعدد از الشافي را، مورد مداقه قرار داده‌اند و براي اين كار، به جهت سكونتشان در سوريه، رنج سفر را بر خود هموار كرده و با سفر به ايران، نسخه‌هاي موجود در كتابخانه‌هاي آيت الله مرعشي در قم و آستان قدس رضوي در مشهد را، مورد مطالعه قرار داده‌اند، و تفاوت نسخه‌ها را، با حروف اختصاري، در پانوشت صفحات، تذكر داده‌اند. براي مثال، علامت اختصاري ايشان از نسخه كتابخانه آيت الله مرعشي، حرف (ح) است، گاه، در مورد كلمه‌اي كه در يك نسخه آمده و با معنا و فحواي كلام سيد مرتضي هماهنگي بيشتري دارد، به خواننده در پاورقي يادآور مي‌شوند که اين كلمه، صحيح‌تر به نظر مي‌رسد.
در نسخ خطي كتاب، قول قاضي، با سخن سيد مرتضي ممزوج بوده است كه ايشان، تمام اين اقوال را، با تفكيك از هم آورده‌اند. ايشان، عباراتي را كه سيد مرتضي از المغني نقل كرده است، در اين كتاب _ المغني _ يافته، و شماره جلد و صفحه آن را ذكر كرده‌اند. گاه، كلماتي در نقل قول سيد مرتضي از قاضي نيامده است كه ايشان، آنها را در پانوشت، با گذاشتن حرف «غين»، كه علامت اختصاري ايشان از المغني براي اين‌گونه موارد است، و افزودن كلمات مفقوده پس از آن، آورده‌اند .
در مواضعي نيز، عكس اتفاق فوق افتاده است، به اين صورت كه، عبارات و يا كلماتي را سيد مرتضي از قاضي نقل مي‌كند كه در المغني موجود نيست، اين عبارات و كلمات را، ايشان، با گذاشتن علامت ستاره «*» در ابتدا و انتهاي عبارت و يا قبل و بعد از كلمه، و آوردن توضيح در پانوشت، با اين مضمون كه آنچه بين دو ستاره قرار دارد، از المغني ساقط است، آورده‌اند.
گاه، ايشان، معناي برخي كلمات را در پاورقي ذكر كرده‌اند كه معناي اغلب اين كلمات، امروزه، در كتاب‌هاي لغت يافت نمي‌شود و اگر هم موجود باشند، كمي دور از معناي به كار رفته در متن هستند. در مواضعي از متن كه چند ضمير به كار رفته است، و خواننده سر در گم مي‌ماند كه اين ضمير به كدام مرجع باز مي‌گردد، ايشان، در پانوشت، خواننده را با روشن كردن مرجع ضمير، ياري
