فيما قبلها من الزمان. وقد دلّلنا على ذلک في کتابنا المعروف ب‍ تنزيه الانبياء والأئمة وبسطناه وفرعناه» ( الناصريات: ص442).
در رسائل المرتضي گفته شده است: « وقد بينا ذلک وشرحناه واستوفيناه في کتابنا المعروف ب‍ تنزيه الأنبياء والأئمه وبلغنا فيه الغاية القصوى» (رسائل المرتضى: ج 1 ص 122، 412 و ج 3 ص 85 و 117).
و در کتاب الذريعة تصريح شده است که: « و الانبياء( لا يجوز أن يقع منهم شئ من القبائح لا قبل النبوة ولا بعدها، وقد دللنا على ذلک في الذخيره، وکتاب تنزيه الانبياء والائمة(»( الذريعة ( أصول فقه): ج 2 ص 569)
2. تصريح علماي رجال و تراجم در فهرست‌نگاري‌ها: همان‌گونه که در صفحات گذشته آمد، عده زيادي از علماي رجال شيعه و سنّي، و همچنين صاحبنظران وادي تراجم، به انتساب کتاب «تنزيه الانبياء» به شريف مرتضي، تصريح کرده و آن را از آثار ايشان شمرده‌اند. از جمله: نجاشي (رجال النجاشي: ص 271 ش 708)، شيخ طوسي ( الفهرست للطوسي: ص 99 ش 421)، علاّمه حلّي (رجال العلامةالحلي: 95 ش 6209)، ابن داود (رجال ابن داود: ص 241 ش 1016)، ابن شهر آشوب (معالم العلماء: ص 104 ش 477)، علاّمه تهراني ( الذريعة: ج 4 ص 456 ش 2032) و ... و از ميان علماي اهل سنّت مي‌توان به زرکلي ( الأعلام: ج4 ص 278 ) و ابن أبي الحديد معتزلي ^۱ اشاره کرد.

ج) انگيزه نگارش:

يکى از مباحث مهم قرن هاى نخستين اسلامى، مسئله عصمت پيامبران الهى و ائمه معصومين( بوده است. علماي دربارى براى توجيه حکومت ستمگران و افراد لاابالى و فاسد بر جوامع اسلامى و محکم کردن پايه‌هاي آن، مسئله گناهان و اشتباهات پيامبران الهى را مطرح مى کردند تا به اين وسيله سرپوشى بر گناهان و اشتباهات دولتمردان خود بگذارند ^۲ .
آنها، پا را از اين هم فراتر نهادند و ائمه معصومين( را نيز متهم به خطا و اشتباه مى کردند تا آنها را نيز در رديف خود قرار دهند و موضع آن بزرگواران را در برابر حکومت تضعيف نمايند. دقت در روايات پيرامون انبياي الهي در جوامع حديثي اهل سنّت، گوياي همين مطلب است (صحيح بخاري: ج1 ص 72 و 157 و ج5 ص 48 و ج6 ص 33 و ج7 ص 157و 166 و ج8 ص 202 و 174 ؛ صحيح مسلم: ج7 ص 174و ج3 ص 21).