امام علی علیه السلام
يا مُؤمِنُ، إنَّ هذَا العِلمَ وَالأَدَبَ ثَمَنُ نَفسِكَ فَاجتَهِد في تَعَلُّمِهِما فَما يَزيدُ مِن عِلمِكَ وأدَبِكَ يَزيدُ في ثَمَنِكَ وقَدرِكَ؛ فَإِنَّ بِالعِلمِ تَهتَدي إلى رَبِّكَ وبِالأَدَبِ تُحسِنُ خِدمَةَ رَبِّكَ وبِأَدَبِ الخِدمَةِ يَستَوجِبُ العَبدُ وَلايَتَهُ وقُربَهُ، فَاقبَلِ النَّصيحَةَ كَي تَنجُوَ مِنَ العَذابِ .
اى مؤمن! اين دانش و ادب، بهاى جان توست. پس در آموختن آن دو بكوش كه هر چه بر دانش و ادبت افزوده شود، بر قدر و قيمت تو افزوده مى‌شود. با دانش به پروردگارت راه مى‌يابى و با ادب به پروردگارت خوش خدمت مى‌كنى و با ادب در خدمت‌گزارى، بنده سزاوار ولايت و قرب او مى‌شود. پس [اين]نصيحت را بپذير تا از عذاب بِرَهى.
مشكاة الأنوار: ص 239 ح 689
حدیث :
خُذْ مِن حُسنِ الظَّنِّ بِطَرَفٍ تُرَوِّحُ بهِ قَلبَكَ و يَرُوحُ بهِ أمرُكَ.
ترجمه :
امام صادق عليه السلام :
از خوش بين بودن بهره اى برگير ، تا با آن دلت را آرام كنى و كارَت پيش رود.
ميزان الحكمه: ج۶، ص۵۶۸
