... وإنَّ القائِمَ هُوَ الَّذي إذا خَرَجَ كانَ في سِنِّ الشُّيوخِ ومَنظَرِ الشُّبّانِ، قَويّاً في بَدَنِهِ، حَتَّى لَو مَدَّ يَدَهُ إلَى أعظَمِ شَجَرَةٍ عَلَى وَجهِ الأَرضِ لَقَلَعَها! ولَو صاحَ بَينَ الجِبالِ لَتَدَكدَكَت صُخورُها!...
...قائم، كسى است كه وقتى ظهور مىكند، در سنّ پيران و سيماى جوانان است، بدنى چنان نيرومند دارد كه اگر دستش را به طرف بزرگترين درخت روى زمين ببرد، آن را از ريشه در مىآورد و اگر در كوهستان فرياد زند، صخرهها در هم مىريزند...
كمال الدين : ص376 ح7
حدیث :
خُذْ مِن حُسنِ الظَّنِّ بِطَرَفٍ تُرَوِّحُ بهِ قَلبَكَ و يَرُوحُ بهِ أمرُكَ.
ترجمه :
امام صادق عليه السلام :
از خوش بين بودن بهره اى برگير ، تا با آن دلت را آرام كنى و كارَت پيش رود.
ميزان الحكمه: ج۶، ص۵۶۸
