امام علی علیه السلام
اللّهَ سُبحانَهُ جَعَلَ رُسُلَه اُولِي قُوَّةٍ في عَزائِمِهِم، وَضَعَفَةً فيما تَرَى الأعيُنُ مِن حالاتِهِم، مَعَ قَناعةٍ تَملَأُ القُلوبَ وَالعُيونَ غِنَىً، وَخَصاصةٍ تَملَأُ الأبصارَ وَالأسماعَ أذَىً...
خداوند سبحان، پيامبرانش را در اراده و تصميمات خودشان توانا گردانيد، و در آنچه ديدهها از ظاهر آنان مىبينند، خوار نماياند، با قناعتى كه دلها و چشمها را از بى نيازى پُر مىدارد و فقر و ضعفِ ظاهرى اى كه چشمها و گوشها را بسيار بيازارد.
نهج البلاغة : الخطبة 192.
حدیث :
لا يُستَعانُ على السُّرورِ إلاّ باللِّينِ.
ترجمه :
امام على عليه السلام :
براى شادى جز از نرمخويى يارى نتوان گرفت.
ميزان الحكمه: ج۵، ص۲۷۵