و نكته جالب اين است كه اين توصيفاتى كه از خداوند متعال شده است يا از صفات ثبوتيه فعليه است و يا از صفات سلبيه كه از ذات سلب مى شود و ذات بارى تعالى از آن منزّه است فقط از جمله «خارج عن الابطال» اثبات صفات ثبوتيه ذاتيه استفاده مى شود. امّا از كنه و حقيقت اين صفات كه مثل ذات منزه از ادراك است سخنى به ميان نيامده است چون سخن گفتن از آن ممنوع و منهى عنه است.
و از اينجا معلوم مى شود كه هر بحثى از اين صفات ذاتيه مثل علم و حيات كه مربوط مى شود به بحث از حقيقت اين صفات جايز نيست و معرض اضلال و ضلالت است. چه جامع و تمام و كامل است اين كلام معجز نظام اميرالمؤمنين عليه السلام كه مى فرمايد:
«دع القول فيما لا تعرف، والخطاب فيما لم تكلف، و امسك عن طريق اذا خفت ضلالته فان الكف عند حيرة الضلالة خير من ركوب الاهوال»؛يعنى: واگذار گفتار در آنچه را نمى شناسى و سخن در آنچه مكلف به آن نشده اى و از طىّ طريقى كه از ضلالت آن بيم دارى خوددارى كن؛ زيرا خود نگهدارى از حيرت گمراهى بهتر است از ابتلاى به اهوال».
شرح اين معنى مپرس اى بوالهوسموج اين دريا همه خون است و بس
بوالعجب درياى بى ساحل نگركشتى و ملاح به مشكل نگر
قطعه هاى ابر خونين اندر اوصد نهنگ آدمى خوار اندر او
و چه نيكو سروده است فاضل معتزلى ابن ابى الحديد:

والله لا موسى و لا عيسى المسيح ولا محمدعلموا و لا جبريل، و هو الى محل القدس يصعد
كلا و لا النفس البسيطه لا و لا العقل المجردمن كنه ذاتك غير انك اوحدى الذات سرمد
من انت يا رسطو و من، افلاط قبلك يا مبلدو من ابن سينا حين قرّر ما بناه وشيد
ما انتم الا الفراش رأى السراج و قد توقدفدنا فاحرق نفسه ولو اهتدى رشدا لابعد