دسته كه فقط متضمن عدد خلفا و ائمه است داده شده است و با صفات و علامات و حتى ذكر اسامى اين دوازده نفر از حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام تا حضرت مهدى فرزند امام حسن عسگرى عليهم السلام معرفى شده اند.
مضافا بر اينكه روايات بسيار ديگر و شواهد زياد از معجزات و خوارق عاداتى كه از اين بزرگواران صادر شد و دلائل ديگر همه امامت اين دوازده نفر را به طورى كه جاى شبهه اى باقى نماند اثبات مى نمايند.
و از جمله آنها همين روايت است كه از آن انحصار ائمه عليهم السلام و تعيين آنها در اين دوازده نفر معلوم مى شود و حضرت عبدالعظيم كه قبل از وفات حضرت هادى عليه السلام و پيش از ولادت حضرت صاحب الامر ـ عليه الصلاة والسلام ـ وفات نموده است خبر ولادت امام عصر ـ ارواحنا فداه ـ و غيبت آن حضرت را از امام هادى عليه السلام روايت نموده است.
پنجم: در اين روايت به سه صفت از اوصاف حضرت صاحب الزمان ـ عجل الله تعالى فرجه الشريف ـ به اجمال اشاره شده است.
اوّل اينكه شخص آن حضرت ديده نمى شود كه اشاره به غيبت آن حضرت از انظار است، كه مقصود نفى كلى رؤيت آن حضرت نيست؛ زيرا تا قبل از وقوع غيبت كبرا جماعتى به زيارت آن حضرت نايل شدند و بعد از غيبت كبرا نيز جمعى به شرف زيارت اين قطب جهان و كهف امام نايل گرديده اند، بلكه مقصود اين است كه ديدار آن حضرت به صورت عادى فراهم نيست، و نوع و اغلب مردم از ديدار آن حضرت محروم هستند و از مكان آن حضرت و تفاصيل جريان احوال آن بزرگوار بى اطلاع مى باشند. آنها هم كه به اين سعادت نايل شده اند، خصوص در غيبت كبرا به طور اتفاق و غير عادى مى باشد؛ چنان كه ظاهر از نفى رؤيت، ظاهرا رؤيت با معرفت شخصى است كه براى كسى الا اوحدى از مردم