را كه از اوصاف فعليه آن حضرت است، در شمار اهداف مهم ظهور آن بزرگوار شمرد، چنانكه ظهور و غلبه اسلام بر ساير اديان و جهان گير شدن عقيده توحيد و حكومت جهانى آن حضرت و و و همه از اهداف ظهور است.
اين صفت اگرچه در اين عبارات از اوصاف فعلى آن حضرت است و از كارهاى مهم و بزرگى است كه انجام مى دهد، امّا بالالتزام دلالت بر صفت ذاتى عدالت و كمال نفس و استقامت فكر و روح آن بزرگوار دارد.
بديهى است انجام چنين اهداف و چنان برنامه هايى كه آن حضرت ارائه خواهد نمود، موقوف به داشتن صلاحيت هاى عظيمى است كه جز انبيا و ائمه طاهرين عليهم السلامكه مؤيّد من عنداللّه بوده، كسى داراى آن نخواهد بود.
«11. قال: فَقُلْتُ: أَقْرَرْتُ وَ أَقُولُ: إِنَّ وَلِيَّهُمْ وَلِىُّ اللّهِ وَ عَدُوَّهُمْ عَدُوُ اللّهِ وَ طاعَتَهُمْ طاعَةُ اللّهِ وَ مَعْصِيَتَهُمْ مَعْصِيَةُ اللّهِ».
«حضرت عبدالعظيم گفت: اقرار كردم و مى گويم كه ولىّ ايشان (يعنى ائمه عليهم السلام) ولى خدا است و دشمنشان دشمن خدا است و طاعت ايشان طاعت خدا است و معصيت ايشان معصيت خدا است».
از اين بيانات حضرت عبدالعظيم اهميت و عظمت مقام امامت و ولايت معلوم مى شود كه در آنچه ذكر شده است، تالى تلو خداوند متعال مى باشند. دوست و ولى ايشان ولى خدا و دوست او است. از بعضى احاديث معتبر استفاده مى شود اگر كسى هرچه در عبادت كوشش كند و به مدتى كه نوح در بين قوم خود دعوت كرد (نهصد و پنجاه سال) خدا را بندگى نمايد، روزها را روزه بدارد و شبها را به عبادت سر كند، و بين ركن و مقام مظلوم كشته شود، ولى ولايت اين بزرگواران را نداشته باشد، بوى بهشت را استشمام نخواهد كرد. «مَنْ أتاكُمْ نَجا وَ مَنْ لَمْ يَأْتِكُمْ هَلَكَ»، «مَنْ عَصاكُمْ فَقَدْ عَصَى اللّهَ وَ مَنْ أَطاعَكُمْ فَقَدْ أَطاعَ اللّهَ»
و برحسب بعض روايات كه از طرق عامه نيز روايت شده است، ولايت اهل