و بعضى فرموده اند اين دعا را بعد از اقرار به عقايد حقه بخواند:
«يا اللّهُ يا رحمانُ يا رحيمُ أَوْدَعْتُكَ هـذَا الاقرارَ بِكَ و بِالنَّبِيِّ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ و آلِه و بالأئِمَّةِ عليهم السلام وَ أَنْتَ خيرُ مُسْتَوْدِعٍ فَرُدَّ عَلىَّ فِى القَبرِ عِندَ مسألةِ مُنكرٍ و نَكيرٍ».
اجمالاً هيچ گوهرى و هيچ سرمايه اى از گوهر عقيده به خدا و رسول و ائمه عليهم السلامنفيس تر و گرانبهاتر نيست. اگر انسان دنيا و مافيها را از دست بدهد و آن را داشته باشد باكى بر او نيست و اگر آن را نداشته باشد هرچه داشته باشد خسر الدنيا و الآخره است. به همين ملاحظه گرانبهايى اين گوهر ثمين است كه دزدان و عياران و طراران بسيار با شبكات و دامهاى فريبنده براى دستبرد به آن كمين كرده اند.
«عَصَمَنَا اللّهُ تَعالى مِنْ فساد العقيدةِ و رَزَقَنا الايمانَ بتمامِهِ و كمالِه و الثُباتِ عَلَيْهِ بحقِ محمدٍ و آلهِ الطاهرينَ صلوات اللّه عليهم أجمَعينَ».
سوم: در اين بخش امام عليه السلام براى حضرت عبدالعظيم دعا مى فرمايد كه خدا او را به قول ثابت در حيات دنيا و آخرت ثابت بدارد.
اين دعا اقتباس و مأخوذ از آيه كريمه ذيل مى باشد:
«يُثَبِّتُ اللّهَُ الَّذِينَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِي الاْخِرَةِ» . ^۱
كه از آن استفاده مى شود خدا مؤمنين را به قول ثابت ـ كه بر حسب بعض تفاسير كلمه توحيد است و در اين كلام امام، ظاهرا مراد كل اين اقوال ثابته است ـ در زندگى دنيا و در آخرت ثابت نگه مى دارد.
و چنان كه از كلمات بعضى مى شود اين ثابت داشتن مؤمنين بر قول ثابت يكى از