سده پنجم هجرى

1) علم الهدى و التّقى سيدمرتضى (م 436 ه .ق .) وى را با صفتهاى «سيد پارسا، عالم، زاهد، بلند مرتبت، بزرگ منزلت» ستوده و نويسد:
از امامان، امام جواد، امام هادى و امام عسكرى عليهم السلام را درك كرد و شيعه از حديثها و روايتهاى او تاكنون بهره برده است. ^۱
2) دانشمند رجالى مشهور ابوالعباس احمد بن على بن احمد بن عباس معروف به نجاشى (م 450 ه .ق .) در كتاب رجال خود داستان آمدن اين سيد بزرگوار را به رى و مخفى زيستن و به عبادت پرداختن او را آورده (چون اين داستان در بيشتر كتابها و از جمله كتابهاى زيارت آمده، از نوشتن آن صرف نظر مى كنيم)، سپس سلسله روايت خود را از وى از طريق احمد بن على تا به ابوتراب رويانى مى آورد و مى نويسد: عبدالعظيم بن عبداللّه، همه روايتهاى خود را براى ما حديث كرد. ^۲
3) شيخ الطائفه محمد بن الحسن الطوسى (م 460 ه .ق .) نويسد: عابد، پارسا و
مرضى بود. ^۳
4) سيدعالم نسب دان ابواسماعيل ابراهيم بن عبداللّه بن حسن بن على شاعر، صاحب كتاب «منتقلة الطالبية»، ^۴ در زمره طالبيانى كه به رى آمده اند درباره عبدالعظيم نويسد:
ابوالقاسم، عبدالعظيم بن عبداللّه بن على بن حسن بن زيد، محدث و زاهد بود. او را مشهدى است در شجره رى و قبر او زيارت كنند. مادر او ام ولد است.