سده هشتم

1) تقى الدين، حسن بن على بن داود حلّى؛ [مرحوم سيدجلال الدين محدث نويسد:
وى ظاهرا متوفى در نيمه اوّل سده هشتم هجرى است چه كتاب خود را در هفتصد و هفت به پايان رسانيده است.] تقى الدين درباره او نويسد: ابوالقاسم عبدالعظيم بن عبداللّه بن على بن حسن بن زيد بن حسن بن على بن ابى طالب، عابدى پارسا و پسنديده بود. ^۱
2) حسن بن يوسف بن على بن مطهّر معروف به علامه حلى (م 726 ه .ق .) در كتاب «خلاصه» درباره او گويد: عالم، عابد و پارسا بود و او را حكايتى است كه دلالت بر حسن حال او كند و ما آن حكايت را در كتاب كبير آورده ايم.
مؤلف «روضات» نويسد: شايد مقصود از حكايت، داستان عرض دين است بر امام عصر خويش. ^۲

سده نهم

1) مؤلف كتاب «عمدة الطالب»، سيد احمد بن على داودى حسنى (م 828 ه .ق .) نويسد:
از عبداللّه بن على شديد، عبدالعظيم متولد شد. سيدى زاهد كه در مسجد شجره رى مدفون است و قبر او را زيارت كنند و فرزند او محمد است و محمد را اولادى نبود. ^۳
و هم اين مؤلف در كتابى ديگر نويسد:
و نسل على الشديد بن الحسن بن زيد بن حسن بن على بن ابى طالب عليه السلام از عبداللّه بن على است و نسل عبداللّه از احمد بن عبداللّه و عبدالعظيم و حسن ... و عبدالعظيم زاهدى بزرگ بود و پسر او محمد نيز. ^۴