بخش دوم: نگاهى اجمالى به حديث شريف عرض دين

همچنان كه در مباحث قرآنى، گاهى از بيرون به قرآن نگريسته مى شود و مطالبى به بحث گذارده مى شود و آنها را علوم قرآنى مى نامند و گاهى به درون آيات شريفه رفته و به بحث تفسيرى مى پردازند، ما نيز در مورد اين حديث، ابتدا نگاهى بيرونى به عنوان حديث شناسى يا علوم الحديث داشته و سپس به محتواى حديث به عنوان فقه الحديث روى مى آوريم.

فصل اول: بررسى سند حديث

اين حديث در منابع اصيل حديث شيعه يعنى كتاب هاى شيخ صدوق نقل شده است، ولى برخى از راويان و افراد سلسله سند اين حديث، در كتاب هاى رجال توثيق نشده اند ولى اين ضررى به ارزش حديث نمى زند، زيرا:
اولاً: ملاك ارزيابى در هر علمى، اختصاص به همان علم داشته و ممكن است با ملاك ساير علوم متفاوت باشد؛ مثلاً در علم فقه وقتى يك حديث اعتبار دارد كه با سند متصل و صحيح يا موثق به ما رسيده باشد، ولى در اخلاق يا آداب براى تمسك به يك حديث لازم نيست حتماً سند صحيح براى آن حديث وجود داشته باشد؛ بلكه