سراج بعده ثمّ خفى، فويل للمرتاب...». هنگامى كه فرزندم على وفات يافت، چراغ هدايت ديگر بعد از او آشكار و ظاهر خواهد شد و بعد از آن چراغ هدايت مخفى خواهد گشت. آن گاه حضرت عليه السلام فرمود: «پس واى بر كسى كه شك كند!» ^۱
از اين جمله استفاده مى شود كه انسان بايد از هر راهى كه ممكن است امام خود را بشناسد و به او يقين داشته باشد؛ هر چند به جهت عواملى خاص اسباب ترديد و شك فراهم شده باشد؛ زيرا هيچ گاه زمين خالى از حجت و امام نخواهد بود.

زمين خالى از حجت نيست

حضرت عبدالعظيم عليه السلام در حديثى به سند خود از ابى خالد كابلى نقل مى كند كه من بر آقايم على بن الحسين زين العابدين عليه السلام وارد شدم و به آن حضرت عليه السلام عرض كردم: «... سيّدى! روى لنا عن اميرالمؤمنين (على) عليه السلام انّ الأرض لا تخلو من حجّة للّه عزّوجلّ على عباده، فمن الحجّة و الإمام بعدك؟... ^۲ ؛ اى آقاى من! روايت شده براى ما از اميرالمؤمنين على عليه السلام اينكه زمين خالى از حجت خدا بر بندگان نيست، پس حجت و امام بعد از شما كيست؟...».
در روايات فريقين، به خصوص شيعه اماميه، احاديث زيادى به حدّ تواتر يافت مى شود كه تأكيد دارند، كه در طول تاريخ بشر زمين هيچ گاه از حجت خالى نبوده و تا روز قيامت نيز خالى نخواهد ماند، خواه آن حجّت پيامبر باشد و يا امام؛ زيرا امام حجت خدا در روى زمين، حافظ شريعت، واسطه فيض تكوين و تشريع، علت غايى خلقت و ... است و لذا در هيچ زمانى زمين از حجت خالى نبوده است.
در حديث ديگر نيز از حضرت عبدالعظيم عليه السلام به سندش از امام صادق عليه السلام