أَ فَمَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ أَمَّنْ لا يَهِدّي إِلاّ أَنْ يُهْدى فَما لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ » . ^۱

إِنَّ اللّهَ اصْطَفاهُ عَلَيْكُمْ وَزَادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَ الْجِسْمِ » . ^۲

الحديث:

۹۰۷.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لا يَحمِلُ هذا الأمْرَ إلاّ أهلُ الصَّبْرِ و البَصَرِ و العِلْمِ بِمَواقِعِ الأمرِ . ^۳

۹۰۸.عنه عليه السلام :يَحتاجُ الإمامُ إلى قلبٍ عَقُولٍ، و لسانٍ قَؤولٍ، و جَنانٍ على إقامةِ الحَقِّ صَؤولٍ . ^۴

۹۰۹.عنه عليه السلامـ في وَصْفِ الأئمّةِ عليهم السلام ـ: عَقَلوا الدِّينَ عَقْلَ وِعايةٍ و رِعايةٍ ، لا عَقْلَ سَماعٍ و رِوايةٍ ، فإنّ رُواةَ العِلْمِ كَثيرٌ و رُعاتَهُ قَليلٌ . ^۵

۹۱۰.عنه عليه السلام :مَن نَصَبَ نَفْسَهُ للنّاسِ إماما فَلْيَبدأ بتعليمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تعليمِ غيرِهِ ، و لْيَكُنْ تأديبُهُ بسِيرَتِهِ ، قبلَ تأديبِهِ بِلِسانِهِ . ^۶

۹۱۱.عنه عليه السلام :لا يُقيمُ أمْرَ اللّهِ سُبحانَهُ إلاّ مَنْ لا يُصانِعُ و لا يُضارِعُ و لا يَتَّبِعُ المَطامِعَ . ^۷

«آيا آن كه به سوى حق راه مى نمايد ، به پيروى سزاوارتر است يا آن كه راه نمى نمايد مگر آنكه خود راهنمايى شود؟ شما را چه مى شود؟ چگونه داورى مى كنيد؟».

«خدا او را بر شما برگزيده و به دانايى و توانايىِ او بيفزوده است».

حديث:

۹۰۷.امام على عليه السلام :اين امر (امامت) را به دوش نمى كشد مگر كسى كه اهل شكيبايى، بينش و آگاهى از سررشته امور باشد.

۹۰۸.امام على عليه السلام :امام بايد انديشه اى خرد ورز، زبانى گويا و دلى خروشان در راه برپايى حق داشته باشد.

۹۰۹.امام على عليه السلامـ در وصف امامان ـفرمود : دين را دريافتند، دريافتى از سر آگاهى و پايبندى، نه دريافتى شنيدارى و گفتارى ؛ كه راويان علم بسيارند و پايبندان بدان اندك.

۹۱۰.امام على عليه السلام :هر كه خود را پيشواى مردم كند بايد پيش از آموزش ديگران به آموزش خويش بپردازد و پيش از آن كه[ديگران را]به گفتار ادب كند بايد به كردار خود تربيت نمايد.

۹۱۱.امام على عليه السلام :فرمان خدا را بر پا نمى دارد جز كسى كه [در اجراى حكم خدا ]سازش نكند و همرنگ جماعت نشود و در پى طمع خويش نرود.