۹۳۷.عنه عليه السلام :إنّما الأئمّةُ قُوّامُ اللّهِ على خَلْقِهِ ، و عُرَفاؤهُ على عِبادِهِ ، و لا يَدْخُلُ الجنّةَ إلاّ مَنْ عَرَفَهُمْ و عَرَفُوهُ ، و لا يَدْخُلُ النّارَ إلاّ مَنْ أنْكَرَهُمْ و أنْكَروهُ . ^۱

۹۳۸.عنه عليه السلام :نَحْنُ الشِّعارُ و الأصحابُ ، و الخَزَنَةُ و الأبوابُ ، و لا تُؤتَى البُيوتُ إلاّ مِنْ أبوابِها ، فمَنْ أتاها مِن غيرِ أبوابِها سُمِّيَ سارقا . ^۲

۹۳۹.عنه عليه السلام :فيهِمْ كَرائمُ الإيمانِ ، و هُمْ كُنوزُ الرّحمنِ ، إنْ نَطَقوا صَدَقوا ، و إن صَمَتوا لم يُسْبَقوا . ^۳

۹۴۰.عنه عليه السلام :نَحْنُ النُّمْرُقَةُ الوُسْطى ، بها يَلْحَقُ التّالي و إلَيْها يَرْجِعُ الغالي . ^۴

۹۴۱.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :أمَا إنّهُ ليسَ عندَ أحدٍ من النّاسِ حقٌّ و لا صوابٌ إلاّ شَيءٌ أخَذوهُ مِنّا أهلَ البيتِ ، و لا أحدٌ مِن النّاسِ يَقضي بحقٍّ و لا عَدلٍ إلاّ و مِفتاحُ ذلكَ القضاءِ و بابُهُ و أوّلُهُ و سَنَنُهُ أميرُ المؤمنينَ عليُّ بنُ أبي طالبٍ عليه السلام . ^۵

۹۳۷.امام على عليه السلام :همانا امامان از جانب خدا تدبير كننده كار مردمانند و كار گزاران او بر بندگانش. به بهشت در نمى آيد مگر كسى كه آنان را بشناسد و آنها نيز او را، و به دوزخ وارد نمى شود مگر كسى كه ايشان را انكار كند و ايشان نيز او را نشناسند و نپذيرند.

۹۳۸.امام على عليه السلام :ما خاصان و ياران و گنجوران نبوّت و درها[ى رسالتيم ]و به درون خانه ها، جز از درهاى آن نتوان وارد شد، و آن كه جز از درها، به خانه ها درمى آيد، دزد ناميده مى شود.

۹۳۹.امام على عليه السلام :نفايس ايمان در ايشان است، آنان گنجينه هاى خداوند رحمانند، اگر سخن بگويند، راست مى گويند و اگر خاموش مانند، بر آنان پيشى نمى جويند.

۹۴۰.امام على عليه السلام :ما تكيه گاه ميان راهيم، هر كه وا مانَد خود را به آن مى رسانَد و آن كه پيش تاخته است به سوى آن باز مى گردد.

۹۴۱.امام باقر عليه السلام :بدانيد كه هيچ سخن حق و درستى نزد هيچ كس نيست، جز اينكه آن را از ما اهل بيت گرفته است و هيچ فردى نيست كه به حق و عدالت داورى مى كند، مگر آن كه در و كليد و آغاز و شيوه آن [ نزد] امير المؤمنين، على بن ابى طالب عليه السلام است.