درشت او در شگفت مى شدند و به يكديگر مى گفتند: اين پسر رسول خدا صلى الله عليه و آله است. ^۱
سيّد نسّابه عبدالحميد ثانى گويد:
زيد از برادرش حسن بزرگ تر بود. علماى انساب او را از برادرش مؤخّر داشته اند؛ ليكن فضل و كرم و سنش، وى را از برادرش حسن متمايز مى سازد.
زيد بن حسن عليه السلام نود سال زندگى كرد و از اهل جود و كرم بود و همه اوصاف در او جمع بود و از زهّاد و اهل ورع به شمار مى آمد. زيد در زمان خود رئيس عشيره و در ميان خويشاوندانش به خير و احسان و فضيلت و شرف مشهور بود. او به جود و شجاعت ممدوح مردمان زمان خود بود و از او در زندگى لغزش ديده نشد و جز خوبى از وى مشاهده نگرديد و از كارهاى ناپسند دور بود. ^۲
در كتاب تهذيب التهذيب آمده است كه جناب زيد، از پدر خود و جابر بن عبداللّه انصارى و ابن عبّاس روايت مى كند، و از وى جماعتى ديگر، من جمله عبداللّه بن عمرو بن خدّاش و عبداللّه بن زكريّا انصارى و يزيد بن جعدبه روايت كرده اند. ابن حبّان، زيد بن حسن عليه السلام را از ثقات شمرده و روايت او را مقبول مى داند. ^۳
ابن حجر در كتاب تقريب التهذيب گويد:
زيد، فردى هاشمى، مدنى، جليل القدر و بزرگوار بود و در ميان محدّثان و روات از ثقات شمرده مى شود. ^۴