سيّد جعفر بحرالعلوم، مى نويسد:
حاجز موضع بين مكّة و المدينة قرب ثغره، الحاجر بالجيم والراء و هى في لغة العرب ما يمسك الماء من شقة الوادي. توفّي بالحاجز، أبو محمد الحسن بن زيد بن الحسن بن على بن ابى طالب عليه السلام .
و فيه يقول الشاعر:
إلى حسن بن زيد بأن نضوىيجوب الليل و هنا و الإلاما
إلى رجل أبو المعاليو أكرم بعد من صلّى وصاما
و أشتم إن أحبك يابن زيد و إنّ أهدى التحيّة والسّلاما
وقد سلفت علي له أياديتعيش الروح منها والعظاما
و كان هو المقدّم من قريشو رأس الغرّ فيها و السّلاما
و خيرهم لجار او لصهربتسكين الكلالة و الذماما
و كان أشدّهم عقلاً و حلماو أبرمهم إذا إزدحم إزدحاما
از آنچه گفته شد معلوم مى شود كه بنابر عقيده اكثر مورّخان، حسن بن زيد، جدّ دوم حضرت عبدالعظيم عليه السلام به سال 88 ق، از لبابه دختر عبداللّه بن عبّاس، در مدينه به دنيا آمده و در هشتاد سالگى، در سال 168 در محلى به نام حاجر از دنيا رفته است.
داستان وفات وى اين گونه بود كه وى همراه مهدى عبّاسى عازم مكه بود. در بين راه مهدى به علّت كمبود آب از ادامه سفر منصرف مى شود و باز مى گردد؛ امّا حسن به راه خود ادامه مى دهد؛ تا آنكه در حاجز، كه پنج ميلى مدينه است، درگذشت و على بن مهدى بر او نماز گزارد و در همان جا دفن شد. ۱
امّا عقيده علماى رجال در مورد شخصيت حسن بن زيد به شرح زير مى باشد:
1.تاريخ بغداد، ج ۷، ص ۳۰۹ ـ ۱۳۱؛ قاموس الرجال، ج ۳، ص ۲۴۹؛ عمدة الطالب، ص ۷۰؛ به نقل از شاگردان مكتب ائمه عليهم السلام، ج ۱، ص ۳۷۳ .
