اُمّ سلمه (دختر حضرت عبدالعظيم) بود. و از آن دو سه فرزند به نامهاى حسن، عبداللّه و احمد به دنيا آمدند. ۱
7 . ابو زيد عبداللّه بن حسن
مادر وى هم كنيز بود و او را جريده مى گفتند. براى عبداللّه پنج پسر به نامهاى على، محمد، حسن، زيد و اسحاق ذكر كرده اند، ولى مؤلّف كتاب مجدى به جاى اسحاق، فرزند ديگرى به نام يحيى را ذكر كرده است.
مؤلّف كتاب الشجرة المباركة تعداد فرزندان عبداللّه بن حسن را شش تن به اسامى زيد، عبداللّه ابوالقاسم، محمد، على، حسن و حسين مى داند. ابونصر بخارى معتقد است كه جز زيد هيچ يك از فرزندان عبداللّه فرزندى نداشته اند و حال آنكه خلاف آن ثابت است. وى اضافه مى كند كه مادر زيد كنيز بود و زيد، شجاع ترين اهل زمان خويش به شمار مى رفت. وى در خارج كوفه با ابوالسّرايا خروج كرد و چون كار بر آنها سخت شد، به اهواز گريخت، و به دست بادغيسى دستگير شد و به قتل رسيد. هم اكنون مزارش در اهواز زيارتگاه مردم است. ۲
8 . نفيسه بنت حسن
از نگاه شاعران
چنان كه بيان شد، حسن بن زيد از سوى منصور دوانيقى به فرماندارى مدينه
1.ر.ك: منتهى الآمال، ج ۱، ص ۴۶۳؛ المجدى، ص ۲۴؛ رياض الانساب، ص ۸۸ ؛ سر السلسلة العلوية، ص ۷۱ ؛ عمدة الطالب، ص ۶۲ ؛ تهذيب الأنساب، ص ۱۴۴؛ الشجرة المباركة، ص ۶۶ .
2.ر.ك: الفخرى، ص ۱۵۸؛ الشجرة المباركة، ص ۶۷؛ منتهى الآمال، ج ۱، ص ۴۶۳؛ تهذيب الأنساب، ص ۱۴۶؛ المجدى، ص ۳۴، عمدة الطالب، ص ۷۲؛ لباب الانساب، ج ۱، ص ۲۸۲؛ لبّ الأنساب، ص ۸۸ .
