هيفا داشت و از او صاحب دخترى به نام فاطمه شد. هنگامى كه على السديد را به زندان مى افكندند، هيفا از على حامله بود. وقتى على در زندان از دنيا رفت و از سويى، آثار حمل در هيفا ظاهر نبود، حسن الامير پدر على، او را فروخت. خريدار چون كنيزك را به خانه برد، فهميد كه وى آبستن است. از اين رو، او را براى حسن باز فرستاد و بعد از مدّتى پسرى آورد كه حسن الامير او را عبداللّه ناميد. حسن الامير براى اطمينان خاطر، كودك را نزد علماى قافه (يعنى قيافه شناس) برد و گزارش حال او را به آنان داد. قيافه شناسان او را ملحق به على السديد كردند و از اين رو، او را عبداللّه قافه خواندند. ^۱
متأسّفانه از زندگانى و حالات عبداللّه اطّلاعات جامع و مفصّلى در دست نيست. علماى انساب در كتب خود از وى نام برده و به شرح حال مختصرى از وى بسنده كرده اند. مناسب است گفته هاى بعضى از آنها به نظر خوانندگان برسد.
در كتاب منتقلة الطالبيّة ^۲ آمده است كه عبداللّه قافه از كنيزى به نام هيفا متولّد شد و چون پدرش در قيد حيات نبود، در دامن جدّ خود، حسن بن زيد، نشو و نما كرد و تا به حدّ رشد و كمال رسيد. حسن بن زيد به اين كودك علاقه مفرطى داشت و او را بر فرزندان خود برترى مى داد و در تعليم و تربيت او مى كوشيد.
مؤلّف عمدة الطالب ^۳ نيز همين مطلب را بدون كم و زياد نقل كرده و درباره تعداد فرزندان عبداللّه نوشته است: عبداللّه داراى سه فرزند به نامهاى احمد، عبدالعظيم و جعفر بود.
امّا مؤلفان كتابهاى الشجرة المباركة ^۴ و سرّ السلسلة العلويّة ^۵ شمارِ فرزندان عبداللّه قافه را