۸۳.امام رضا عليه السلام : از طريق صفات خداوند عزّ و جلّ به او راه برده مى‏شود، از ره‏گذر نام‏هايش درك مى‏گردد و به وسيله آفريدگانش به وجود او پى برده مى‏شود.

۸۴.امام رضا عليه السلام- در باره سخن خداى متعال:«و هر كس در اين دنيا نابينا باشد، در آخرت نيز نابيناست و گم‏راه‏تر»- : يعنى نابينا از [ديدن ]حقايق موجود.

۸۵.امام رضا عليه السلام : بدان كه خداى يگانه‏اى كه هستى‏اش بى اندازه و حدّ است ، مخلوقى را آفريد كه داراى حدّ و اندازه است، و آنچه را كه آفريد ، دو چيز بود: اندازه و شى‏ء داراى اندازه ... و چيزى را كه تنها و متّكى به خود باشد و به غير خود ، اتّكا نداشته باشد، نيافريد تا هر كس را كه بخواهد، به خود و اثبات وجود خويش، ره‏نمون گردد . خداى - تبارك و تعالى - ، يگانه و يكتاست. دومى با او نيست تا بر پايش بدارد و يارى‏اش كند و نگهش دارد؛ ولى آفريدگان، برخى، برخى ديگر را، به اذن و خواست خدا ، نگاه مى‏دارند.

۸۶.التوحيد- به نقل از حسين بن خالد - : مردى بر امام رضا عليه السلام در آمد و گفت: اى پسر پيامبر خدا! دليل بر حدوث جهان چيست؟
فرمود: «تو نبودى و سپس بود شدى، و خوب مى‏دانى كه نه تو خود، خويشتن را پديد آورده اى و نه كسى همانند تو، تو را پديد آورده است».