شهادة أن لاإله إلاّاللّه و أنّ محمدا رسول اللّه و الإقرار بما جاء من عنداللّه و الولاية لوليّنا و البرائة من عدوّنا و التسليم لأمرنا و انتظار قائمنا و الاجتهاد و الورع؛ ¹ ابوالجارود گويد: به امام باقر عليه السلام گفتم: اى فرزند رسول خدا! آيا شما محبّت و سرسپردگى و دلدادگى مرا به خودتان مى دانيد؟ فرمود: آرى. ابوالجارود گويد: آنگاه به امام گفتم: من از شما سؤالى دارم كه شما به من جوابش را مى دهيد؛ من نابينا هستم و كمتر حركت مى كنم و نمى توانم هميشه به زيارت شما بيايم. حضرت فرمود: خواسته ات را بگو. گفتم: دينى را كه شما و اهل بيتت با پذيرش آن از خداوند اطاعت مى كنيد، به من معرفى كنيد تا من هم با همين دين اطاعت خداوند كنم. حضرت فرمود: اگر چه سخن كوتاه كردى، ولى پرسش بزرگى كردى.
به خدا سوگند دين خود و پدرانم را كه با آن از خداوند اطاعت مى كنم به تو خواهم داد كه عبارت است از:
شهادت به توحيد، گواهى به رسالت پيامبر، اقرار به آنچه از سوى خداوند آمده است، ولايت ولى ما و برائت از دشمن ما، تسليم در برابر امر ما، انتظار قائم ما، تلاش براى اداى واجبات و ترك گناه».
ملاحظه مى كنيد كه امام باقر عليه السلام چه ارزش والايى براى سوال ابوالجارود قائل شده اند و چگونه اين سؤال را بزرگ شمرده اند. چقدر براى امام جالب است كه فردى از امام بپرسد و بخواهد تا با دين حق آشنا شود.
از اين بالاتر، عرضه دين خويش به امام است؛ برخى از ياران امامان عليهم السلام دين و عقيده خويش را به محضر امام عرضه مى كردند و از امام گواهى بر درستى آن را مى گرفتند.