مهم اين است كه حضرت عبدالعظيم دين مرضى را برگزيده است؛ چون دين غيرمرضى، يعنى دين منهاى ولايت و امامت، حتى براى سخت كوشترين ناسكان ارزش ندارد.
دردين غيرمرضى ناسك ومتهتك همسانند وتنهابراى ناسك رنجى بيهوده مانده است.

۱۱. تسليم بودن

حقيقت دين همان تسليم بودن در برابر خدا و حجتهاى الهى است: «إنّ الدين عنداللّه الإسلام» ؛^۱ «دين در نزد خدا اسلام (و تسليم بودن در برابر حق) است.» اين تسليم بودن برخاسته از فهم درست و سرشت پاك فرد است. هر قدر كه فرد فهيم تر و پاك تر باشد، خصلت تسليم وى در برابر خداوند و حجتهاى او بيشتر خواهد شد.
دين باوران فهيم كه از طهارت و پاكى ويژه اى برخوردارند به اين خصلت دست مى يابند و روح تسليم در آنان موج مى زند. برخى مى پندارند كه تعبّد و تسليم نشان ضعف فكرى و نارسايى درك فرد است؛ ولى چنين نيست؛ تعبّد و تسليم در برابر خداوند و حجتهاى الهى نشان اوج فهم و پاكى است.
قدرت فهم و شناخت بالاى خدا و حجت هاى الهى انسان را به كرنش وا مى دارد و پايه هاى تسليم را در او محكم مى سازد.
در آيه ۷ از سوره آل عمران مى خوانيم: «والراسخون في العلم يقولون آمنا باللّه كلّ من عند ربّنا» .
اينكه اعتراف مى كنند و اقرار دارند، نشان رسوخ و عمق علم آنان است. دانشمندان پس از به اوج رسيدن در علم تازه اقرار به جهل مى كنند و اين اقرار نشان اوج علم و دركشان خواهد بود.