حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام مى فرمايد:
«واعلم أنّ الراسخين فى العلم، هم الذين أغناهم عن اقتحام السدد المضروبة دون الغيب الإقرار بجملة ما جهلوا تفسيره من الغيب المحجوب. فمدح اللّه تعالى اعترافهم بالعجز عن تناول ما لم يحيطوا به علما و سمّى تركهم التعمق فيما لم يكلفهم البحث عن كنهه رسوخا؛^۱ بدان، آنان كه در علم دين استوارند، خدا آنها را از فرو رفتن در آنچه كه بر آنها پوشيده است و تفسير آن را نمى دانند و از فرو رفتن در اسرار نهان، بى نياز ساخته است و آنان را از اين رو كه به عجز و ناتوانى خود در برابر غيب و آنچه كه تفسير آن را نمى دانند اعتراف مى كنند، ستايش فرموده و ترك ژرف نگرى آنان در آنچه كه خدا بر آنان واجب نساخته را راسخ بودن در علم شناسانده است. پس به همين مقدار بسنده كن و خدا را با ميزان عقل خود ارزيابى مكن».
آرى، رها كن كسانى را كه مى پندارند همه چيز را مى فهمند و يا مى توانند بفهمند؛ اينان واقعا نمى فهمند.
اين از درك بالاى فرد است كه مى فهمد همه حقائق دست يافتنى نيست و ما حقائق مافوق علم و عقل داريم كه با تسليم در برابر وحى به دست مى آيد اينان مى فهمند كه بايد در برابر خدا و حجت هاى وى تسليم باشند. تسليم نشان معرفت و شناخت است. الامام الباقر عليه السلام :
«أحقّ من خلق اللّه بالتسليم لما قضى اللّه من عرف اللّه ؛^۲ كسى كه خدا را شناخت، از همه به تسليم در برابر قضاى الهى سزاوارتر است».
عبدالعظيم حسنى سرشار از اين روح تسليم است و اساسا مشخصه ارزش آفرين و ويژگى مشهود اين راوى بزرگ همان تسليم و تعبّد او در برابر خداوند و حجتهاى