حضرت چونان زيارت قبر سيد شهيدان حسين بن على عليه السلام ارزش مى يابد، نشان شخصيت ارجمند و ارزشمند صاحب قبر است.
بى جهت نيست كه تشبيه زيارت او به زيارت حضرت سيد الشهداء عليه السلام اين حدس را در انسان قوى مى سازد كه اين بزرگ مرد از سلاله آل محمد عليهم السلام در نهايت به فوز شهادت نائل آمده است، آنگونه كه برخى بدان اشاره كرده اند.
شخصيتى كه دارنده ارزشهاى فراوان است، پاره تن پيامبر است، نسب او با چهار واسطه به حضرت امام حسن مجتبى عليه السلام مى رسد، از مدينه و ديار خويش هجرت مى كند، آواره شهرها مى گردد و مدتها در رى مخفيانه به سر مى برد و شيعه كم كم با او آشنا مى شود و به محضرش راه مى يابد؛ چنين شخصيت بزرگ و شناخته شده اى كه از سوى حكومت وقت به جرم دوستى با خاندان پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مورد تعقيب است و در شهرها به عنوان نامه رسان مى چرخد، تا از دشمن در امان بماند؛ آيا با اين همه، احتمال نمى رود كه وى پس از شناخته شدن در رى و اقبال شيعه به وى، از سوى حكومت و به دست ظالمان به شهادت رسيده باشد.
و آيا تشبيه زيارت او به زيارت سيدالشهداء عليه السلام اشاره تلميحى به اين پايان فوزبخش شهادت نيست. او كه هم حسنى و هم حسينى است از جد بزرگوار خويش امام حسين عليه السلام فرار و آوارگى را به ارث برده است.
چون امام حسين عليه السلام كه مأمنى نداشت و از سوى دشمن در تعقيب بود، تا آنجا كه خانه خدا و مكه نيز براى او امن نبود، از شهر و ديار خويش مى گريزد و در شهرها آواره مى شود. و هيچ بعيد نيست كه در پايان نيز چون سيدالشهداء عليه السلام به شهادت برسد.
آيا با وجود اين همه فضائل، تشبيه زيارت او به زيارت سيدالشهداء عليه السلام استبعادى