اينكه حضرت آن را به من آموخت و من همه اينها را حفظ كردم و حرفى را از آن فراموش نكرده ام».
مصاحبت حضرت عبدالعظيم با امام معصوم از اين دست هم صحبتى ها بوده است.
و باز اميرالمومنين عليه السلام درباره مصاحبت خويش با پيامبر چنين مى فرمايد:
«و لقد علم المستحفظون من أصحاب رسول اللّه محمد صلى الله عليه و آله وسلم انى لم أرد على اللّه سبحانه و لا على رسوله ساعة قط و لم أعصه في أمر قط...؛ ¹ اصحاب و ياران حضرت محمد، كه حافظان اسرار او مى باشند؛ مى دانند كه من حتى براى يك لحظه هم مخالف فرمان خدا و رسول او نبودم و در هيچ موضوعى با او مخالفت نكردم...».
طاعت و پذيرش حضرت عبدالعظيم حسنى است كه مصاحبت وى را با امامان پرارزش مى سازد. بنگريد كه چگونه امام او را اين گونه مى ستايد:
«مرحبا بك أنت وليّنا حقّا؛ ² تو به حق ولى ما هستى». و يا پس از عرض دين به امام، امام اين گونه دريافت وى را تأييد مى كند:
«يا أباالقاسم! هذا واللّه دين اللّه الذى ارتضاه لعباده؛ ³ تو همان دينى كه پسنديده خداست از ما گرفته اى».
در ادامه امام او را چنين دعا كند كه:
«ثبتك اللّه بالقول الثابت في الحياة الدنيا و في الاخرة؛ ⁴ خداوند تو را با گفتار ثابت و استوار در دنيا و آخرت تثبيت كند».