هشتم: در شرح حديث ابا حماد رازى و امر كردن به اخذ دين از حضرت عبدالعظيم عليه السلام .
نهم: در شرح كسانى كه عرض دين خدمت ائمّه طاهرين: كرده اند، و عرض دين حضرت عبدالعظيم عليه السلام كه تمام عقايد و اصول و فروع و مطالب حقّه در ضمن اين شرح مسطور و مذكور است.
دهم: در شرح مهاجرت حضرت عبدالعظيم عليه السلام به طرف رى و ايّام توقف آن جناب و وضع عبادتش.
يازدهم: در ترجمه چهل حديث كه از آن جناب مروى است و به فارسى ترجمه شده است، و بيان حديث «مَنْ حَفِظَ أرْبَعينَ حَديثاً...».
دوازدهم: در شرح كيفيت شهادت و وفات آن بزرگوار و مدفن شريف و بناء رى و مدح عجم.
سيزدهم: در شرح معنى زيارت و اخبارى كه در ثواب زيارت آن بزرگوار مروى است.
چهاردهم: در آداب زيارت زائر و خدّام مقابر و كردارى كه از ايشان شايسته است، و بناهاى حسنه اى كه مقتضى است در جوار اين مزار كثير الانوار باشد از مدرسه و غير آن.
پانزدهم: در معنى «توليت» و آداب زيارت كردن متولى اين آستان و ثمراتى كه در اين اوقات كالشمس فى رابعة النّهار هويدا و آشكار است.
شانزدهم: در شرح بناء قبّه حضرت عبدالعظيم عليه السلام در زمان مجد الملك رادستانى و تذهيب آن در اين دولت جاويدْ مدّت، و بناء تذهيب قباب ائمّه طاهرين: و بناهاى جديده ديگر در آن روضه مباركه.
هفدهم: در شرح اقوال نحارير و فحول قدماء از علماء در مدح و توثيق حضرت عبدالعظيم عليه السلام .